Eén onvermijdbaar bezwaar tegen een boycot van Qatar 2022

Wegkijken van de dodelijke voorgeschiedenis (vanaf 2010) van het WK voetbal in Qatar zou zeker een ‘aanfluiting’ zijn (Trouw-commentaar). Het land dat door middel van corruptie het WK 2022 binnenhaalde, heeft zijn acht stadions op kerkhoven van migrantenarbeiders gebouwd. Naar verluidt zijn minstens 6500 arbeiders in die tien jaar overleden.

Volgens de harde vleugel van de Qatar-critici (ChristenUnie en D66) is een totale boycot van het voetbalfestijn met airco’s op zijn plaats. Helaas voor CU en D66 is de voetbalhonger wereldwijd meestal dwingender dan het idealisme. Voetbal, niet religie, is de opium van het volk, zou een teruggekeerde Karl Marx vandaag kunnen vaststellen. Al zou de Fifa volgende keer een WK in de hel organiseren, met Lucifer als mascotte, dan zou nog driekwart van de mensheid zijn tv-toestel op die verhitte competitie afstellen. Je kunt hooguit verwachten dat de spelers van Oranje eventueel met een regenboogaanvoerdersband in Qatar zullen spelen, wegens schendingen van lhbti+-rechten in dat land.

Persoonlijk heb ik maar een, maar wel onvermijdbaar bezwaar tegen een boycot van Qatar 2022: hoe leg je uit dat de stadions in het woestijnstaatje leeg blijven, terwijl negen maanden eerder die van supermacht en vaccinleverancier China zonder probleem zijn volgelopen?

Sinds de Spelen van 2008 is China in een nog afschrikwekkender politiestaat veranderd

Toegegeven: ter voorbereiding van de XXIVste Olympische Winterspelen in Peking in februari volgend jaar zijn, voor zover bekend, geen 6500 arbeiders gestorven. Maar ten noordwesten van de Chinese hoofdstad, in de regio Xinjiang, wordt een miljoen Oeigoerse moslims in concentratiekampen opgesloten en ‘heropgevoed’. Naar verluidt worden vrouwen verkracht of gesteriliseerd, sommigen (psychisch) gemarteld, terwijl hun kinderen hen soms worden afgenomen.

Onlangs riepen 180 mensenrechtenorganisaties op tot boycot van de Chinese Winterspelen. Hier en daar werd soms instemmend, maar vooral voorzichtig gereageerd. China is geen Qatar en het land van communistisch despoot Xi Jinping, dat volgens de Tweede Kamer genocide op de Oeigoeren pleegt, reageerde al preventief op die oproep: landen die de Spelen willen boycotten, kunnen ‘harde sancties’ van China verwachten.

Een argument dat tegen een boycot wordt aangevoerd, is dat door een sportevenement van dit formaat, het land onder een internationaal vergrootglas komt te liggen en gedwongen wordt zich open te stellen. Dit werd eerder aangevoerd tegen een boycot van de Olympische spelen van 2008 in Peking. Sindsdien is China in een nog afschrikwekkender politiestaat veranderd.

Maandag verscheen het jaarrapport van de Foreign Correspondents’ Club of China: de Chinese autoriteiten werken buitenlandse journalisten met alle middelen tegen, is de conclusie. Wie in Xinjiang zijn werk wil doen, moet zijn beeldmateriaal verwijderen, wordt hinderlijk gevolgd, geïntimideerd en soms binnen vijf dagen drie keer op corona getest. Een eventuele boycot van Qatar in november 2022 zou in Peking in februari moeten beginnen. En dit lijkt nu al uitgesloten.

Drie keer per week werpt columnist Sylvain Ephimenco zijn blik op de actualiteit. Lees zijn columns hier terug.