Een lat-relatie vraagt om duidelijke afspraken en planning

Lezers vertellen waarom ze zijn gaan latten of toch liever gingen samenwonen, naar aanleiding van Tijdgeest van 23 april.

Duidelijke afspraken

Na het overlijden van onze eerste echtgenoten hervonden wij in 2016 de liefde. Hoe gaan we deze nieuwe relatie vormgeven met ons rugzakje vol ervaringen, met gedeeltelijk nog thuiswonende kinderen, de opgebouwde kennissenkring, met vaste gewoontes en huisrituelen enzovoorts?

We hebben gekozen voor een lat-relatie. Ik (Jan) verkocht mijn grote gezinshuis en kocht een appartement op 200 meter afstand van Imca. Van ‘woonschaamte’ hoeft daardoor geen sprake te zijn, vinden wij. In 2019 zijn we getrouwd, ook dat past bij ons.

Een lat-relatie vraagt wel duidelijke afspraken en planning, want anders zie je elkaar te weinig. Er is altijd wel iets dat ertussen kan komen. En het heeft financiële consequenties. De Staat der Nederlanden weet je te vinden via de Belastingdienst.

Wij ervaren onze keuze tot nu toe als de beste. Wat er in de toekomst gebeurt, zien we dan wel. Als we onze situatie uitleggen aan anderen, krijgen we regelmatig de reactie of verzuchting ‘dat zou ik ook wel willen’.
Imca Scholte & Jan Uittenbroek Woerden

In Freedom Together

Nee, ik ben geen overtuigd latter. Dat woord bestond niet eens toen ik als 18-jarige een relatie kreeg. Daarom omschrijf ik de relatie met mijn man (inmiddels 53 jaar getrouwd) anders: het is een lift-relatie: living in freedom together. En nog steeds met wederzijds plezier.
Heleen Pasma-van den Berg Leiderdorp

Alles samen, behalve...

Bijna 25 jaar zijn mijn vriend en ik samen en nog krijgen we de vraag: ‘Hebben jullie er nooit over gedacht om te gaan samenwonen?’ Ja, gedacht vaak, maar we kwamen steeds tot de conclusie dat een lat-relatie voor ons goed werkt. We doen alles samen, zeggen we dan, behalve wonen: vakanties, familiebezoeken, de weekends doorbrengen en andere vrijetijdsbestedingen. Mensen die ons minder goed kennen, bijvoorbeeld van Facebook, zijn soms verbaasd dat we niet samenwonen, zo horen we voor het oog van de wereld bij elkaar. In december 2021 hebben we onze relatie bevestigd met een geregistreerd partnerschap, wat hier en daar tot opgelucht ademhalen leidde: nu zullen jullie wel... Niks ervan, wij houden elk onze plek, ieder dicht in de buurt van zijn werk, en laten onze liefde niet verpesten door verschillen van inzicht over het voeren van een huishouden.
Ruud Smit Utrecht & Herman Vinckers Amsterdam

Betere mensen geworden

Samenleven, 43 jaar inmiddels als tegenpolen van elkaar, maakt me trots. Soms, voor werk, maanden gescheiden. Maar we hebben ook jaren samen gereisd en gewoond op plaatsen die niet comfortabel waren. We zijn er betere mensen door geworden. We hebben ruimte en elkaars vertrouwen nodig. Gunnen de ander vrijheid, eigen ontwikkeling en stimuleren elkaar daarin. Waren we zover gekomen als we ‘gelat’ zouden hebben? Juist in het niet uit de weg gaan voor elkaars frustratie, onbegrip en machteloosheid naar de ander ligt mijn ontdekken, accepteren en ontmoeten van hem en mijzelf. Voorbij een doorsnee beheersbare relatie. Onze liefde voor elkaar leeft en vergemakkelijkt dat het werkt. Maar wat is liefde? Misschien wist ik toentertijd intrinsiek dat ik aan hem mijn wezenlijke individuele ‘vrij zijn’ kon ontwikkelen. Daarmee is de liefde voor hem, voor ons leven samen, wakker geschud en weten dat het klopt.
Bernadette van Berlo Arnhem

Ik wil 150 worden

Vanaf mijn 38ste jaar heb ik een lat-relatie gehad. Ik woonde op mijzelf en hij woonde nog bij moeder. Hij had een zeer drukke baan, werd door moeder goed verzorgd. Zelf heb ik rond mijn 42ste een mooie flat gekocht en later heeft hij met moeder een flat in de buurt gekocht. Ieder zijn eigen woning en huishouden. Vakanties en concerten etc. samen, heel gezellig. Rond de jaren negentig twee huizen gekocht naast elkaar in verband met ouder worden. Zeven jaar geleden is hij gestorven en moest ik als enige erfgenaam het huis ontruimen. Zijn hele erfenis is naar goede doelen gegaan, want ik had het niet nodig. Geen kinderen. Het leven is nog heerlijk. Kan nog veel reizen en concerten bezoeken, veel lezen en wil 150 worden.
Nelly Hazen Ridderkerk

Gemiste kans

Voorop staat dat het eenieder vrij staat het liefdesleven te leven zoals hij/zij/die/hen dat wil, maar het niet willen samenwonen is volgens mij een gemiste kans om te leren leven met een ander en om te leren leven met jezelf. Het ontdekken wat de ander nodig heeft en wat jij zelf nodig hebt om vrij te kunnen blijven ademen in hetzelfde huis is iets belangrijks om in het leven mee te maken. Dat beperkt zich niet tot de relatie, dat is waar samenleven over gaat. Dat kost soms moeite, maar kan veel moois opleveren. Het gaat over kwetsbaarheid en empathie, over vragen stellen en verdragen. Wat mij het lastigste van een lat-relatie lijkt, is: steeds moeten kiezen waar je verblijft. Of je spreekt alles af, maar dat is ook geen vrijheid.
C. Hoeksema-Stam Zaandam

Onze liefde heeft zich verdiept

Nee ik ben absoluut geen latter, heb daar in eerste instantie wel over nagedacht maar de afstand 170 kilometer was me te ver. Mijn man en ik, hij destijds 71 en ik 75 jaar oud, hebben elkaar in juni 2019 ontmoet via een datingsite voor ouderen. We hebben kort met elkaar gemaild en toen een fysieke afspraak gemaakt. Het was alsof de bom was ingeslagen.

Mijn man was nog maar kort weduwnaar en ik al 8 jaar weduwe. Dat was wel even een dingetje, maar in samenspraak met onze kinderen hebben we besloten onze huizen te verkopen en samen een nieuw huis te kopen en ervoor te gaan. Op 10 juli 2020 zijn we getrouwd.

Op 14 juli 2021 sloeg het noodlot toe. Ik werd ernstig ziek, moest met spoed opgenomen worden en mijn kinderen en man keken de dood in de ogen. Ik lag in coma. Na 10 dagen opname op de ic en een kort verblijf in het ziekenhuis, kwam ik weer thuis. Lichamelijk en mentaal helemaal afhankelijk van mijn man. Hoe mis had het kunnen gaan.

Maar door deze periode, ik ben nog steeds aan het herstellen, heeft onze liefde zich nog verder verdiept en kunnen we ons een leven zonder elkaar onder hetzelfde dak niet meer voorstellen. Beiden hebben we ook een fijne langdurige huwelijksrelatie gehad.
Anneke Roersma Emmeloord

Goed taalvoorbeeld

Met belangstelling heb ik het antwoord van Beatrijs over de taalfouten van de schooljuf gelezen (Tijdgeest, 23 april). Ik ben van mening dat hierover met de juf én met de schoolleiding gesproken moet worden. Voor beide partijen is dit pijnlijk, maar beslist noodzakelijk. Goed voorbeeld en een goede beheersing van onze taal zijn belangrijk voor onze kinderen.
Ben Keijzers Deurne

Eerst bij de juf zelf

Wat een vreemd advies om buiten de juf om te gaan klikken bij het schoolhoofd over de spelling van de juf. Altijd eerst je klachten bij de juf zelf melden.
Ingeborg de Moor Nijmegen

Ga naar de winkel

Koop je kleding niet online, zoals Doortje Smithuijsen (Tijdgeest, 23 april). Neem de tijd en ga je spullen in de winkel halen, goed voor de detailhandel. Misschien sluiten er dan minder sluiting.
Nel Maas-van Doorne Apeldoorn

Picasso dreef de spot met ons

Ik schaar mij helemaal achter Karel van het Reve die vond dat Guernica een lelijk schilderij is (Tijdgeest, 23 april). Sowieso vind ik Picasso niets. Ooit las ik het volgende citaat en ik vond het schitterend: ‘Ou il est fou, ou il se moque de nous’. (Ofwel ‘hij is gek, ofwel hij drijft de spot met ons’). Ik ben ervan overtuigd dat Picasso de spot met ons dreef. Samen met Karel Appel, Anton Heyboer en nog heel wat anderen. Maar dit is natuurlijk puur persoonlijk, smaken verschillen tenslotte.
Carolien van Grinsven Amsterdam