Een goede columnist is gehaat én geliefd

Het Pinkpop van Trouw, zo noemde columnist Stijn Fens het columnistenfestival. De Nicolaïkerk in kerk in Utrecht zat zaterdag vol met 300 Trouw-lezers. Anders dan bij Pinkpop was er vooral veel gesproken woord. Maar ook achtergrondmuziek. Erik Jan Harmens, die in Tijd schrijft over leven in een wereld vol prikkels, sprak prompt zijn verbazing uit. “Ik snap niet dat niemand luistert. Als niemand luistert, waarom is die muziek er dan?” Hij vertelde over het leven zonder drank, onverdoofd, een leven met daardoor meer prikkels. “Door erover te schrijven en te praten is het makkelijker.”

Een goede columnist is gehaat en geliefd. Dat geldt zeker ook voor Sylvain Ephimenco, bleek uit de reacties die presentator Wilfred Scholten peilde onder het festivalpubliek. “Als columnist moet je kiezen: ben je het centrum van de wereld of wil je een link met je lezers leggen. Soms moet je een beetje van je scherpte verliezen om het contact te houden,” zei Ephimenco op een vraag uit het publiek. Volgens hem drijft een columnist op woede, maar wel gekanaliseerde woede.

Een woedende reactie op zijn eerste column leverde Babah Tarawally dit jaar een etentje op bij een Trouw-lezer, waarvan verslag verscheen in de Verdieping. Hij vertelde zaterdag over deze ontmoeting. “De man was veel liever dan ik had gedacht.” Bij columns schrijven horen scheldpartijen op sociale media. Maar volgens Beatrijs Ritsema is er geen sprake van verruwing in columns van nu. Ze noemde voorbeelden van scheldcolumns uit de jaren tachtig en negentig, van Gerrit Komrij, Hugo Brandt Corstius, waarbij vooral vrouwen het moesten ontgelden. “Columns in kranten zijn heel beschaafd geworden.” Aan het eind van het festival had Babah Tarawally alweer vier nieuwe uitnodigingen voor etentjes op zak.

Lees ook:

Columnist Babah Tarawally dineert bij een verontwaardigde lezer. Vinden zij verzoening?

Lezer Hans van Rossum was boos. Op Trouw, en op columnist Babah Tarawally. Dus nodigde hij hem uit voor het eten.