Een dikke enveloppe met herinneringen aan Beatrijs

Deze week kreeg kreeg ik een dikke enveloppe met alle reacties van lezers op het overlijden van Beatrijs Ritsema. Het waren bijna vierhonderd miniverhaaltjes van lezers die vaak bewogen schreven wat Beatrijs voor hen betekende. Er zaten prachtige faits divers tussen die ik u niet wil onthouden.

“Om het verhaal ‘Zal ik iets beginnen met mijn fitnessinstructeur?’ heb ik tot tranen toe gelachen. Het verloop in luttele zinnen, met als resultaat het uitzwaaien van kind en het opwarmen van witte bonen met tomatensaus in de peperdure en armzalige flat. Er staat altijd een pot in onze schuur, die houdt mij op het rechte pad.”

“Beatrijs adviseerde een kind dat op school gepest werd om de pester gewoon een mep te geven. Daar kreeg zij een storm van reacties op: slaan is altijd uit den boze! Toch heeft onze dochter het pesten van een ander kind ­gestopt door haar een stevige klap terug te verkopen.”

Vernoemen

“Als ik ooit een dochter zou krijgen – zo nam ik me toen voor – vernoem ik haar naar Beatrijs. Dat betekent ‘gelukbrengende’ maar ook ‘reizigster’. Een naam die geworteld is in de middeleeuwse geschiedenis en gecombineerd met een vleug pragmatische nuchterheid van Beatrijs Ritsema. En zo kreeg onze dochter de naam Beatrijs.”

“Het voelt als een klap in mijn gezicht en ik barst in tranen uit. Ik word overvallen door verdriet, alsof een vriendin er onverwachts ineens tussenuit is gepiept.”

Wie alle reacties leest, houdt het inderdaad niet droog. Beatrijs Ritsema was, zoals ik vorige week op deze plek stelde, een boegbeeld van de krant, belangrijk voor onze lezers, een vast ijkpunt op de zaterdagochtend als de relatieve rust van het weekend is begonnen. De reacties liggen dus zoals gezegd geprint in een dikke enveloppe op mijn bureau en die zal ik aan haar man overhandigen, vandaag na afloop van de uitvaartdienst.

En hoe moet het nu verder ná Beatrijs, de koningin van de moderne etiquette? Ook die vraag kwam in veel reacties terug. ‘Beatrijs, we kunnen jou niet missen’, schreef een van hen. Toch zullen we dat moeten leren accepteren, maar dat ze een gat achterlaat, lijkt mij evident.

Vergelijken

Voor de vraag of ze moet worden opgevolgd of wie haar kan opvolgen, nemen we de tijd, zo heb ik afgesproken met de chef van het zaterdagmagazine Tijdgeest, Wybo Algra. Het lijkt mij geen ­sinecure om haar op te volgen, omdat je altijd met haar zal worden vergeleken. Moeten we dat iemand dan wel aandoen?

Ervaring heb ik inmiddels met de opvolging van Pieter Geenen alias Anton Dingeman, ook bij u geliefd (voor sommigen heeft hij zelfs mythische proporties aangenomen). We hebben deze fameuze striptekenaar begin mei vorig jaar, nadat hij met pensioen was gegaan direct laten opvolgen door de talentvolle illustrator Nanne Meulendijks. Dat bleek vooral in het begin een bijna ongelijke strijd, omdat ze voortdurend werd vergeleken met haar voorganger die op zijn hoogtepunt het strijdperk verliet.

Haar durf om dat toch te doen spreekt tot de verbeelding, ook omdat je weet dat er kritiek gaat komen. Een Johan Cruijff vervang je niet zo makkelijk en dat geldt voor zowel Pieter Geenen als Beatrijs. Soms is de kritiek terecht – dat gold ook voor Dingeman – maar ga er maar aan staan om zes dagen per week perfecte tekeningen met een glimlach of een knipoog te maken. Uiteraard gaan we iets bedenken voor dat speciale zaterdagochtendmoment in Tijdgeest. We houden u op de hoogte.