Column
De slissende zesjarigen uit groep drie zijn nu lieve goedgebekte pubers
'Daar komt juf Naomi aan!' Jonas spot mij op de gang en sprint naar het lokaal van groep 8.
Ik ben onderweg naar deze groep - een leuke club die ik in groep 3 en in groep 5 les heb gegeven - aangezien mijn collega gevraagd heeft of ik even langs wil komen voor een begrijpend leesles.
Groep 8 - niet zo'n groot fan van begrijpend lezen - heeft vandaag namelijk één van mijn teksten als oefentekst gebruikt. Met grote betrokkenheid hebben de leerlingen opdrachten uitgevoerd en onder andere een interview gemaakt dat ze graag willen afnemen. 'Het was de allerleukste begrijpend leesles ooit!' verzucht Lisanne.
Vervolgens brandt groep 8 los. De vragen vliegen me om de oren. Sommige zijn inhoudelijk zo sterk dat ik er echt even over moet nadenken. Over de vraag van Pam hoef ik echter niet na te denken. Zij wil weten wat ik het allerleukste aan school vind. Mijn antwoord is politiek correct doch eerlijk: 'Jullie natuurlijk!' en dat zorgt niet alleen voor een luid gejuich, maar ook voor een trip down memory lane.
Zo begint Rajesh over het Superjuffieteam en Mike heeft goede herinneringen aan het uitje naar de televisie. We lachen hard om het hysterische verhaal dat Anna over Donny heen spuugde op het tropische klassenfeest in mijn achtertuin nadat ze teveel knakworsten naar binnen had gewerkt. Ook liggen we dubbel om het moment dat ik mijn deodorant leeg spoot nadat Joëlle in de klas over haar nek ging. Haar tweelingbroer Jonas weet trouwens nog goed dat hij zand bij de kleuters moest halen, omdat onze conciërge vanwege zijn eigen zwakke maag de boel weigerde op te ruimen. Maar de mooiste herinnering vinden de kinderen dat ze getuige waren toen mijn echtgenoot mij tijdens de rekenles ten huwelijk vroeg. Als zwarte piet nota bene. Én dat ze van de partij waren toen we elkaar het ja-woord hebben gegeven. Wat hebben wij veel avonturen beleefd.
Plotseling realiseer ik me dat de kinderen in hun laatste jaar van de basisschool zitten. Eind van dit schooljaar zal ik afscheid moeten nemen van deze 22 kanjers.
Ik zie ze nog als tandeloze zesjarigen woordjes slissen in groep 3. Ik weet het nog als de dag van gisteren dat ze als mondige groep 5-ers regelmatig op spinnen- en mollenjacht gingen. En nu zijn het lieve stoere goedgebekte pubers.
De tijd gaat snel als je voor de klas staat. Ik krijg een brok in mijn keel.
Aan het eind van deze begrijpend leesles smeekt Joy of ik alsjeblieft naar de afscheidsavond wil komen. Uiteraard zal ik dat doen, maar dat is gelukkig nog heel ver weg.
De aller-allerlaatste vraag komt van Floor: of ik dit jaar nog ik een stukje over groep 8 wil schrijven. Bij dezen, Floor. Bij dezen.
