De ruimtereizen van Bezos, Branson en Musk leveren niets op, behalve aandacht

Tien minuten duurde de ruimtereis die de Nederlandse tiener Oliver Daemen dinsdag maakte, met miljardair en oprichter van Amazon Jeff Bezos en twee andere passagiers. Minuten om nooit te vergeten, noemde de 18-jarige Oliver ze. Maar wel dure minuten. Hoeveel zijn vader betaald heeft voor de veiling is niet precies bekend. Minder dan 23 miljoen euro, suste hij. Maar stel dat het 10 miljoen is geweest, dan nog is het een miljoen euro per minuut.

Het is de tweede commerciële bemande ruimtereis in korte tijd, op initiatief van een zakenman-miljardair. Virgin-baas Richard Branson ging negen dagen eerder de ruimte in en ook Tesla-baas Elon Musk heeft plannen in deze richting.

Drie extreem rijke mannen met even grenzeloze ambities. De vergelijking met een wedstrijdje ver plassen ligt voor de hand en die vergelijking is ook al veel gemaakt. Nu levert de kunst van het ver plassen de mensheid niets op, alleen de kortstondige eer voor de winnaar. Ruimtevaart heeft natuurlijk wel technische doorbraken gebracht, overigens meestal als bijvangst. Neem de navigatiesystemen in auto’s en telefoons, we zouden niet meer zonder kunnen. Of de accuboormachine, traagschuim in bedden en bij brandbestrijding. Zelfs de techniek om tatoeages weg te laseren hebben we aan de ruimtevaart te danken. Maar na de jaren zeventig heeft de ruimtevaart geen grote technische vernieuwingen meer gebracht. Ruimtereizen naar Mars zijn spannend. Wat ze voor het grote publiek opleveren zijn voorlopig vooral dromen en vergezichten.

Belastend voor het klimaat

Ook de commerciële bemande ruimtereizen van ondernemers als Bezos, Branson en Musk leveren naast de aandacht voor de miljardairs en hun klanten niets nieuws op.

Nu is het natuurlijk onzinnig om alle in het oog springende activiteiten langs de meetlat van het nut te leggen. Ook beeldende kunst, muziek, architectuur kunnen vooral inspiratie opleveren, dromen en vergezichten. Dat is waardevol genoeg.

Maar bij deze geldverslindende projecten waaraan maar een enkeling kan deelnemen, en dan ook nog de zeer bevoorrechte enkeling, moet je je afvragen of je daar enthousiast over moet zijn. Vooral vanwege de belasting voor het klimaat. Het reisje van Bezos had evenveel uitstoot als 278 gemiddelde personen per jaar bij elkaar, rekende Greenpeace uit.

Natuurlijk, in tijd van crisis zijn er lichtpuntjes nodig. Maar er zijn andere lichtpuntjes denkbaar dan deze. Kleine, goedkope elektrische auto’s bijvoorbeeld. Vaccins voor lage lonenlanden. Accu’s voor zonnepanelen of auto’s, met een langere levensduur en die minder aardmetalen als kobalt en lithium nodig hebben.

Daar hebben we wat aan. Maar het is minder spectaculair.