De jeugdzorg kan veel effectiever, zonder dat het een cent extra kost

De kosten in de jeugdzorg lopen op. Werkers in de jeugdzorg, jeugdzorgorganisaties en gemeenten geven aan dat de budgetten ontoereikend zijn. De minister maakt nu ook extra geld vrij.

Wij zijn tegen extra geld, niet omdat jeugdzorg niet belangrijk zou zijn, maar omdat het dweilen met de kraan open is. Onze ervaring als ‘klant’ is dat de jeugdzorg (jeugd-ggz) hopeloos inefficiënt is en niet effectief.

Twee van onze drie kinderen lopen vast op school en worden daar letterlijk ziek van. Omdat er ook sprake is van trauma en moeilijk gedrag heeft de huisarts ons naar de jeugd-ggz verwezen. Door omstandigheden zijn we zowel in Utrecht als in Amsterdam bij de ggz ­terechtgekomen.

Labeltje zoeken

Onze ervaring van het afgelopen half jaar is dat er veel tijd wordt gestoken in intakes, procedures en zoeken naar een passend labeltje. Een labeltje is passend als het op het handboek DSM-V is gestoeld en valt binnen de vergoedingensystematiek van de verzekeringen en binnen de protocollen.

Na het invullen van formulieren en de intake begint het grote wachten en als je geluk hebt op een gegeven moment een behandeling. Maar zo’n behandeling volgt dan de eigen behandelprocedure, waarbij verder niet wordt gekeken waarmee dit gezin en dit kind nu zijn geholpen. Terwijl het logisch is dat na een half jaar wachttijd de hulpvraag wat is veranderd; je bent een half jaar overleven en zelf op zoek gaan verder.

Tot onze verbazing en frustratie merkten wij dat onze eigen bevindingen niet als startpunt werden genomen voor het behandeltraject. Wij werden als ouders in de ggz niet serieus genomen met onze kennis en ervaring die we inmiddels hadden vergaard. Wij moesten ons voegen in de standaardprocedure. Het gevolg was dat de hulp niet passend was. Hoe we ook aangaven dat wij iets anders nodig hadden, het moest en zou volgens het eigen systeem gebeuren.

Nu is er buiten de vergoede ggz ook een wereld. Tijdens het wachten hebben we buiten de ggz hulp gezocht en gevonden – daar wel – bij twee verschillende therapeuten. Ook hier begint het met een intake op papier, maar de behandeling begint veel sneller en is direct gericht op de vraag wat op dat moment aan hulp en advies nodig is. Bij beide therapeuten waren we na de eerste sessie opgelucht dat we zo goed gehoord waren en merkten we de dagen en weken erna hoeveel baat wij en de kinderen hadden bij de gegeven adviezen.

Kwaliteitsverschil

Wij merken als gezin dus veel kwaliteitsverschil. Wij mijden nu de door de gemeente vergoede zorg en gaan alleen nog voor wat we zelf betalen. En dat is niet omdat het geld hier tegen de plinten klotst. Ook wij vinden 100 euro per keer veel geld, maar de behandeling is zo veel effectiever dat we dat er graag voor over hebben. We winnen het terug in tijd, van minder consulten en vooral van veel sneller herstellende kinderen.

De trajecten bij de door de gemeente vergoede ggz hebben in uren van zorgverleners een veelvoud gekost van de tijd van de zelf betaalde zorgverleners. En dan leverde de door de gemeente vergoede ggz ons ook nog eens niks op.

De roep om meer geld stuit ons dan ook tegen de borst: het kan veel efficiënter en effectiever. Misschien niet overal, maar in onze ervaring is er een wereld te winnen. Het kan veel beter voor de belastingbetaler en vooral voor de kwetsbare jeugd. Daarvoor moeten de ggz-organisaties en medewerkers wel naar hun eigen functioneren kijken en nagaan wat de klant nodig heeft en niet naar een ander kijken voor meer geld.

Lees ook:

Een miljard extra voor de jeugdzorg, maar in de sector klinkt gemor

De lobby van de gemeenten voor extra geld was succesvol, maar in de sector zelf heerst enige scepsis.

Wethouders van coalitiepartijen vragen kabinet om meer geld voor de jeugdzorg

Ruim 270 wethouders van de coalitiepartijen CDA, ChristenUnie, VVD en D66 vragen het kabinet in een open brief om meer geld uit te trekken voor de jeugdzorg. Met zinnen als ‘het water staat ons aan de lippen’, en ‘de rek is eruit’ roepen zij hun partijgenoten in Den Haag op de zorgen van de gemeenten serieus te nemen.