De hooghartige Macron loopt met een fakkel over kruitvaten

Wat heeft de Europese Unie aan een verzwakt Frankrijk dat iedere nacht dieper in het moeras van een volksopstand lijkt te verzinken? In Brussel kijkt men met vrees naar Parijs en tal van andere Franse steden waar vooral jongeren (!) zich met geweld tegen de pensioenhervormingen verzetten.

Gisterochtend, enkele uren voordat president Macron de pers te woord zou staan, telde men al de zesde relnacht (met in totaal bijna 800 arrestaties) sinds het bekrachtigen van de pensioenhervormingen. Niet alleen het verhogen van de pensioenleeftijd van 62 naar 64 jaar vindt een ruime meerderheid van de Fransen tegen zich, maar ook de methode waarbij via een speciaal artikel het parlement buitenspel werd gezet, en de wet werd aangenomen.

Een einzelgänger die zich superieur waant

Ik ben geen fan van het opportunisme en de arrogantie van Emmanuel Macron, maar dat hij met zijn pensioenwet het gelijk aan zijn kant heeft, bewijzen de cijfers. Met een pensioenleeftijd van 62 jaar in tijden van vergrijzing graaft het land iedere jaar dieper zijn eigen financiële graf. Een jaarlijkse uitgave die rond de 15 procent van het bruto binnenlands product bedraagt, het dubbele van andere Oeso-landen waar de pensioenleeftijd meestal boven de 65 jaar ligt. Daarbij is de staatsschuld onder Macron toegenomen tot boven de 3000 miljard euro (alleen al de rente over deze schuld zal vanaf 2027 meer dan 60 miljard kosten).

Maar het is ook het imago van hun president dat de Fransen mateloos irriteert. Een hooghartige man van dedain, die zich als einzelgänger superieur waant en niet naar het volk luistert. Een veel gehoord verwijt is dat de president ‘de Fransen niet kent en geen empathie voor hen heeft’.

De president van de rijken

Politicoloog Bruno Cautrès: “Hij wordt gezien als de president van de rijken en ook als iemand die niet weet waar hij naartoe gaat, die te opportunistisch is, die denkt dat hij altijd gelijk heeft, die niet naar de Fransen luistert, die beslissingen van bovenaf neemt... Hij wordt gekwalificeerd als monarch en zelfs als dictator.”

Waarom hebben die gekke Fransen hem toch tot twee keer toe gekozen? Omdat anders de rechtspopulist Marine Le Pen president was geworden. Dat Macron niet terugdeinsde om keer op keer de Fransen te schofferen, is een terugkerend element van zijn persoonlijkheid dat mensen veroordelen.

Net gekozen zei hij tegen een werkloze jongeman: “Als ik de straat oversteek, vind ik gelijk werk voor u.” Op bezoek bij een nieuw treinstation zei hij: “Een station is een plek waar je mensen ontmoet die succesvol zijn en mensen die niets zijn.” Ook vertelde hij tijdens de coronapandemie: “De niet-gevaccineerden wil ik nog meer pesten door hun sociale activiteiten zo veel mogelijk te beperken. Ik wil ze echt het leven zuur maken.”

Dinsdagavond noemde hij de protesten op straat acties van ‘een menigte die niet legitiem is’. Waarop de socialistische leider Olivier Faure repliceerde: “Macron is een man in het Elysée-paleis die met een brandende fakkel over kruitvaten slentert.” Gistermiddag ging de president op de voor hem bekende weg door: hij vergeleek de ‘opstandelingen’ met de Trumpisten die het Capitool aanvielen. Niet echt iets dat helpt, gezien de felle reacties, om de vrede in de Franse straten te laten terugkeren.

Drie keer per week werpt columnist Sylvain Ephimenco zijn blik op de actualiteit. Lees zijn columns hier terug.