Bossen met meer migratieachtergrond zijn voor mij geen prioriteit

Het was natuurlijk even schrikken gisteren bij het vernemen in de krant dat ‘de natuurwereld wit, mannelijk en hetero’ blijkt te zijn. En dit geldt zowel voor de boswandelaars, de bezoekers zeg maar, als voor de boswachters, want ook werknemers in de natuursector ‘zijn vaak wit, man en hetero’. Terzijde: hoe onderscheid je een heteroseksuele boswachter van een homoseksuele? Ik zou het niet weten. Voor boswandelaars is het gemakkelijker want zodra je een traditioneel bleek gezinnetje door het groen zit slenteren, weet je het: hebbes, hetero!

Op zich is de natuur gelukkig inclusiever en diverser. Zo heb je een grote verscheidenheid aan dieren en planten. Konijnen en dassen, muskusratten en wolven, paddenstoelen en allerlei soorten bloemen, bijvoorbeeld. Maar Syrische asielzoekers, Turkse kiezers van Erdogan of Surinaamse lhbti+, niets, nada. Medelanders met een migratieachtergrond zijn moeilijk uit hun betonnen steden te lokken om een potje frisgroen te gaan halen. Je zou ze misschien kunnen dwingen, met speciale gratis bussen en treinen, De Hoge Veluwe, De Biesbosch of de Utrechtse Heuvelrug te bezoeken. Maar zo werkt het niet in een rechtsstaat.

Eigenlijk is het zo dat acties om het bos multicultureel te krijgen, meestal gedoemd zijn te mislukken. Precies negentien jaar geleden is er een poging gewaagd die alle kranten haalde. Toen constateerde de stichting Waarde van ecoloog Thomas van Slobbe dat ‘allochtone mensen heel weinig in de natuur komen’. Hij ontwikkelde het idee om ‘smulbossen’, toen ook wel ‘allochtone bossen’ genoemd, te creëren. Dat wil zeggen bossen waar alles wat eetbaar te vinden is geplukt mag worden. Dit omdat verondersteld werd dat wie een migratieachtergrond bezit niet alleen voor de mooie ogen van de boswachter de natuur bezoekt. Er moet geplukt, geknabbeld en gekauwd worden.

Helaas. Vijf jaar geleden gaf de directeur van diezelfde stichting Waarde een interview aan Trouw. Hij erkende dat de aangelegde smulbossen hun doel niet hadden bereikt: “We wilden de natuur toegankelijk maken voor alle culturen in Nederland. Kastanjes rapen, bramen en bosbessen plukken in voedselbossen.” En toch lukte het niet om allochtone Nederlanders naar de natuur lokken: “Dat is heel moeilijk, het vergt veel tijd. We hebben op dit punt een stap terug moeten doen.”

Wel staat ‘smulbos’ sinds die tijd in de Van Dale, noteerde de krant toen. Sorry heer Van Slobben, maar als je een ‘migratieachtergronder’ (allochtoon net als slaaf, illegaal en blank mogen niet meer) naar een smulbos wilt lokken, begin je echt niet over kastanjes, bramen en zure bosbessen. Dit bos moet op zijn minst uitpuilen van dadels, mango’s en ananassen, of lychees speciaal voor de Chinese medeburgers.

Goed, op zich niets mis met het constateren dat boswachters ‘wit, man en hetero’ zijn. Maar heeft men ooit aan warme bakkers gedacht? Die zijn ook in meerderheid bleek, man en hetero! En dat proef je dagelijks in hun saaie tompoezen met roze huidskleur als bovenlaag, gendergeüniformeerd halfje wit, hardebollen met blanke reuzel gemaakt of zouteloze heterobaguettes. Nee, die bossen met meer migratieachtergrond en hier en daar een lhbti+-staatsbosbeheerambtenaar zijn voor mij geen prioriteit. Geef me maar inclusieve queer banketbakkers met een kleurtje die van die heerlijke non-binaire croissants kunnen bakken!

Drie keer per week werpt columnist Sylvain Ephimenco zijn blik op de actualiteit. Lees zijn columns hier terug.