Ik val in bij het praktijkonderwijs en ik bak er niets van

Kan ik ergens een standbeeld aanvragen voor de docenten van het praktijkonderwijs? Wat een topsporters zijn dat. Ik wilde graag ervaren hoe het is om les te geven aan leerlingen die, net als hoogbegaafde leerlingen, nét een beetje afwijken van het gemiddelde. Daarom val ik enkele weken in bij het praktijkonderwijs. Dat is regulier voortgezet onderwijs voor leerlingen met een IQ tussen de 50 en de 80. En ik bak er geen bal van. Het is moeilijker dan alles wat ik ooit heb gedaan qua lesgeven.

Ik heb een vaste brugklas, en dat gaat redelijk goed. Maar ik moet ook op donderdag een uurtje Engels geven aan een andere klas en daar ging ongeveer alles mis wat er maar mis kan gaan. Op een gegeven moment waren leerlingen zichzelf aan het filmen voor Tiktok (omdat ze de laatste vijf minuten ‘altijd’ even op hun telefoon mochten), met schuim uit de zeepdispenser elkaar aan het inwrijven, met tassen, vliegtuigjes en etuis aan het gooien en kitkats aan het eten.

Ook zaten ze met hun schoenen op de stoel, waren er leerlingen hun make- up aan het bijwerken, liep de helft op de gang en, nou ja, ze deden zo ongeveer álles, behalve naar mij luisteren. Op een enkeling na, die geïnteresseerd naar mij keek om te kijken of ik dit op kon lossen.

Als professional met wat jaartjes op de teller toch een complete beginneling

Ik begreep wel dat ik hulp moest gaan halen, maar toen één van de leerlingen opmerkte “dat ik ook wel weg kon gaan hoor, dat deed een andere docent ook”, nam ik me voor het front niet te verlaten.

Gelukkig was het lawaai zo oorverdovend dat de afdelingsleider zelf poolshoogte kwam nemen en mij kwam redden uit mijn benarde positie. Ik voelde me totaal mislukt als invaldocent. Bizar genoeg werd ik helemaal niet uitgelachen door mijn tijdelijke collega’s. Ze helpen me waar ze maar kunnen. De afdelingsleider zei zelfs: “Ik vind dat je het goed doet”. Ik weet niet of dat waar was, maar het voelde in ieder geval wel bemoedigend.

Het grappige is dat wij leerlingen altijd leren dat fouten maken mag, dat je hulp mag vragen en dat je niet alles in één keer hoeft te kunnen. Nu al deze wijsheden op mijzelf van toepassing zijn stemt dat nederig. Het is heel onwennig om als professional met wat jaartjes op de teller te merken dat je een complete beginneling bent en hulp nodig hebt.

De week erna, gewapend met alle tips van de collega’s die schijnbaar moeiteloos voor de klas staan, ging het iets minder slecht. Er was een soort van orde, maar ik moest er wel twee leerlingen uit zetten.

Relatie voor prestatie; mij is beide nog niet gelukt bij deze klas. Ik geef daar nog een paar weken les. Ik hoop dat ik het voor elkaar krijg om orde te houden en een beetje kennis over te dragen. Maar misschien ben ik nu te ambitieus.