Het ­afstands­onderwijs heeft me aan het denken gezet: ik kies voor mezelf

‘Juf, wil je in mijn afscheidsboek schrijven’, mailt Julian me. Ook van Fleur, Damian en de rest van de klas ontvang ik ­digitale post met het vriendelijke verzoek. Groep 8 zit achter de laptop te werken aan hun afscheidsboek. Je kunt een speld horen vallen, zo ­betrokken zijn ze met hun eindopdracht bezig.

Terwijl mijn lieve leerlingen zich buigen over het verhaal van hun basisschooltijd, foto’s uit alle jaargroepen aan het verzamelen zijn en leerkrachten en klasgenoten vragen een stukje over ze te schrijven, observeer ik het cluppie eens goed. Het afscheid ­nadert. Van groep 8, en van een wel heel raar jaar. Wie had gedacht, toen we in september 2019 vol goede moed aan het nieuwe schooljaar startten, dat we na de jaarwisseling getroffen zouden worden door een virus en dat we vanaf half maart in lockdown gingen? Ik niet in ieder geval.

Voor mij persoonlijk was het helemaal een raar jaar. Na de kerstvakantie stapte ik over naar een andere school. En na amper zes weken les te hebben gegeven in een fysiek klaslokaal, kon ik mijn instructies verzorgen via een online leeromgeving.

Het kost me zichtbaar moeite

Op de vraag: ‘Hoe vind je het op je nieuwe school?’ moet ik u een volledig antwoord schuldig blijven. Want eerlijk is eerlijk, ik ben er amper ­geweest en heb nog niet alles van ­mezelf kunnen laten zien. Ook heb ik niet de band met collega’s en leerlingen kunnen opbouwen zoals ik dat graag had ­gewild. Het kost me zichtbaar moeite om iets in de afscheidsboeken van groep 8 te schrijven, terwijl ik normaliter nooit om woorden verlegen zit.

Als ik voor Iris en Daphne foto’s uit hun kleutertijd voor hun boek print, denk ik alvast na over het nieuwe schooljaar. De school waar ik nu werk biedt mij volop ruimte om mezelf te ontwikkelen. Maar ook buiten school krijg ik kansen die ik met beide handen wil aangrijpen. Het ­afstands­onderwijs heeft me echter aan het denken gezet. Ik zou liegen als ik zeg dat ik het thuiswerken vreselijk vind. Integendeel. Ik vind het heerlijk en waardevol om mijn kind te zien ­opgroeien. En daarom heb ik na lang wikken en wegen een knoop doorgehakt en voor mezelf gekozen. Om een nog betere leerkracht te worden dan ik al ben.

Ouderschapsverlof

Door het per september opnemen van ouderschapsverlof kan ik me focussen op mijn gezin en allerlei gave projecten. Op school kan ik dan in groep 3 en groep 8 – de groepen die ik volgend schooljaar krijg – nog meer van mezelf laten zien. Een uitdaging waar ik veel zin in heb.

Ik kijk een beetje weemoedig naar mijn achtstegroepers. Ik ga de pubers missen, maar ik ben ze ook dankbaar voor een mooie en memorabele tijd. Opeens weet ik wat ik bij alle leerlingen in hun afscheidsboek moet schrijven.

Naomi Smits geeft les op de Driekoningenschool in De Meern. Voor de onderwijspagina’s van Trouw schrijft ze over het wel en wee van haar groep 7 en 8. Lees haar columns hier terug.