Groep 3 is een regelrechte, heerlijke survival

De afgelopen dagen was het weer lekker onrustig in onderwijsland. Er kwam extra geld – iets met een sigaar uit eigen doos –, er werd volop gediscussieerd over de toelatingseisen voor de pabo en ook kwam het lerarentekort weer veelvuldig ter sprake.

Ikzelf distantieerde me hier enigszins van, want ik had wat anders aan mijn hoofd: een heerlijk hysterisch onderwijsdraadje op Twitter.

Een ex-kleuterjuf ging helemaal los op het fenomeen kleuters. Ze had nog wat onverwerkte frustratie van haar tijd als leerkracht van de onderbouw. Over het pellen van mandarijnen, het hanteren van prikpennen en scharen. Over broekplassers, verstopte wc’s, ­fanatieke neuspeuteraars, veters die in de knoop zitten... Alle kleuterklasclichés passeerden zonder enige gêne de revue.

Ik kwam werkelijk niet meer bij.

Feest der herkenning

Weet u, werken in de onderbouw is een vak apart – respect voor mijn collega’s – en ik kon niet anders dan net als vele anderen (onder wie veel leerkrachten) de tweets liken en delen. Lekker de knuppel in het hoenderhok gooien. Lachen is ook tijdens deze onderwijscrisis het beste medicijn! Over de zure opmerkingen van ouders die blij waren dat ze hun kind niet bij de dame in de klas hadden, hou ik deze keer wijselijk mijn mond.

De tweets waren voor mij een feest der herkenning, want een groep 3-leerling komt nog als kleuter je klas binnen. Dit schooljaar in mijn geval in 28-voud, best pittig dus. Ik maak de balans even voor u op: ik heb pak ’m beet al 374 keer een drinkbeker opengedraaid, 81 keer water of melk van de tafels moeten poetsen, zestien kinderen die papa of mama misten getroost, 1832 veters uit de knoop gehaald of gestrikt, vijf skinny jeans van benen afgestroopt en 632 keer gezegd dat een stoel geen klimrek is en dat je ­potloden niet moet opeten.

Knuffelen met pindakaas

En dan heb ik het nog niet gehad over het feit dat er kinderen zijn die tijdens de leesinstructie gewoon de bak met Lego pakken om ongestoord te gaan spelen. En dat de juf knuffelen als je onder de pindakaas zit niet zo’n strak plan is. Van kleuter naar derdegroeper: het is investeren, herhalen, overleven en heel veel geduld hebben.

Aan de andere kant onthalen die vijf- en zesjarigen je dagelijks als een popster. Ze verblijden je met briefjes, tekeningen en zelfs chocola. Ze delen hun laatste kruimel brood met je. En hoewel de meeste kinderen nog de aandachtsspanne van een garnaal hebben en het liefst buiten willen spelen, is groep 3 de meest gemotiveerde club ooit. Leren willen ze!

Als ik tijdens de crea-les spontaan door veertien kinderen met kleihanden wordt besprongen – ‘groepsknuffel met de juf’ – kan ik niet anders dan keihard lachen. De eerste weken in groep 3 zijn een regelrechte survival, maar ik heb wél het mooiste beroep van de wereld.

Naomi Smits geeft les op basisschool De Krullevaar in De Meern. Voor de onderwijspagina’s van Trouw schrijft ze over het wel en wee van haar groep 3. Lees haar columns hier terug.