Er is straks geen hond die nog voor klas wil staan

Mijn moeder vroeg me vorige week wat ik met mijn vergeelde muurkrant over keizer Augustus en mijn in WP 5.1 getypte dramatische uiteenzetting over Goethes ‘Faust’ wilde doen. Ze was de zolder aan het opruimen en vond dozen vol met materialen uit mijn middelbareschooltijd. Destijds kostte het bloed, zweet en tranen om een werkstuk te maken.

Je zat dagenlang in de bibliotheek te speuren naar goede informatiebronnen, spendeerde heel wat dubbeltjes aan fotokopieën om de boel op te leuken en bereidde je eindpresentatie tot in de puntjes voor. Als je tot slot de klas wist te enthousiasmeren met jouw plannen of verhaal, had je die negen waarnaar je streefde dik verdiend.

Onderwijshel

De curriculumwerkgroep streefde ook naar een negen. Maar toen zij vorige week de plannen voor het nieuwe curriculum feestelijk aan de minister presenteerde, brak de onderwijshel los. De (sociale) media ontploften en de kritiek op de voorstellen was verre van mals. Heel stiekem kreeg ik een beetje medelijden met honderdvijftig collega’s die naast hun werk hier heel veel tijd en moeite in hadden gestoken. Het moet ze – net als de middelbareschooljeugd van voor het internettijdperk – bloed, zweet en tranen hebben gekost om dit megawerkstuk in elkaar te draaien. Voor de moeite en inspanning al krijgen ze van mij een dikke tien. De gemaakte onderwijskeuzes, het raadplegen van een summier aantal bronnen, het ontbreken van concrete informatie en een vrij onleesbare tekst zorgen uiteindelijk echter voor een laag eindcijfer. Ik hoor het acteur Pierre Bokma met een onvervalst Duits accent al zeggen: ‘Jullie hebben allemaal een onvoldoende’.

Ik snap de ophef maar al te goed. Worstelend door de passages viel ik – en met mij vele anderen – van de ene in de andere verbazing wat de inhoud betrof. Ook de timing van het curriculum is bar en boos. Terwijl de lees- en rekenvaardigheden en de kwaliteit van het onderwijs zienderogen dalen, het lerarentekort alsmaar groter wordt, de kansenongelijkheid toeneemt en de salariskloof met het voortgezet onderwijs nog steeds niet gedicht is, gaat de minister zich bezighouden met het onderwijs van de toekomst. Geen slimme zet, want er is straks geen hond die nog voor klas wil staan.

Onvoldoende middelen

Het is voor ons leerkrachten lastig te verkroppen dat wij een kabinet hebben dat zegt onderwijs erg belangrijk te vinden, maar zich nauwelijks om de leerkrachten bekommert. Dat ons onvoldoende middelen reikt om nog beter les te kunnen geven. Dat zich onvoldoende bezighoudt met onderwijszaken die er daadwerkelijk toe doen.

Dus beste Arie, bewaar dat curriculumwerkstuk nog maar even op de zolder en zorg met grote focus voor een structurele oplossing om het beroep aantrekkelijker te maken. Het enige wat we namelijk willen is dat er straks meer dan voldoende gemotiveerde leerkrachten zijn om alle kinderen goed onderwijs te bieden.

Naomi Smits geeft les op basisschool De Krullevaar in De Meern. Voor de onderwijspagina’s van Trouw schrijft ze over het wel en wee van haar groep 3. Lees haar columns hier terug.