Doe als groep 7: brand een kaarsje voor de zieken, houd je aan de regels en blijf gezond

“Juf? Jij hebt toch familie in Brabant wonen? Daar is het toch heel erg met corona?” Ik ben zojuist met groep 7 de dag gestart en heb een aantal belangrijke mededelingen gedaan, als Twan me deze vraag stelt.

De klas luistert ademloos als ik vertel dat mijn ouders en broers in een van de gebieden wonen waar het aantal besmettingen heel erg hoog is. En dat ik hoop dat zij niet zullen worden getroffen door het virus. “Vind je het dan niet gek, juf, dat je jouw familie dan de komende tijd niet meer mag zien?”, vraagt Jonas terwijl hij zijn handen met desinfecterende gel insmeert. “Klopt”, zeg ik, “ik voel me heel machteloos.”

Het kaarsje van de dag – groep 7 brandt dagelijks een kaars om aan mensen te denken – is dan ook voor zieke mensen. En voor mijn familie.

De ochtend verloopt rustig en we zijn druk bezig met de schoolse zaken, maar als we het tijdens de aardrijkskundeles over meanderende rivieren, aardplaten en aanverwante natuurrampen hebben, valt het woord corona weer. Want volgens Idris is dat natuurlijk ook een ramp. Niet alleen wordt de toestand in Italië besproken, ook het kleinere coronaleed passeert de revue. Kunnen de kinderen nog wel naar de verjaardagsfeestjes, hoe zit het met de live-uitzending van ‘Wie is de Mol’ en wat nou – aldus Cees met vooruitziende blik – als het virus zo hard toeslaat dat de scholen dichtgaan? Op alle vragen probeer ik zo goed mogelijk antwoord te geven, met daarbij een belangrijke rol voor de voorschriften die het RIVM ons geeft.

Als groep 7 om half één naar huis gaat, voelt het een beetje raar. Alsof we afscheid nemen voor onbepaalde tijd. Op dat moment niet beseffend dat het dat ook daadwerkelijk zal zijn. We geven elkaar elleboogstootjes en voetjes en ik druk de kinderen op het hart dat ze zich echt goed aan de voorschriften moeten houden en gezond moeten blijven.

“Jij ook, juf. Gezond blijven, hè!” besluit Amber. Ik glimlach en knik. Dat beloof ik.

En dan is het lokaal leeg.

Dat zal de komende drie weken zo blijven, weten we sinds zondagavond. Als ik een dag later door een uitgestorven school loop om wat spullen op te halen, heb ik het gevoel in een schilderij van Dalí te zijn beland. Het is heel surrealistisch allemaal.

We zijn druk bezig met het vormgeven van de noodplannen om de kinderen alsnog goed onderwijs – weliswaar op afstand – te kunnen bieden. Het feit dat ik de komende tijd niet fysiek aanwezig zal zijn in een klaslokaal en het dus zonder mijn lieve leerlingen moet stellen, doet toch een beetje pijn.

Dus ja lieve mensen, doe net als groep 7. Brand een kaarsje voor degenen die ziek zijn, houd je aan de voorschriften en blijf alstublieft gezond! Des te eerder is deze ramp voorbij.

Naomi Smits geeft les op de Driekoningenschool in De Meern. Voor de onderwijspagina’s van Trouw schrijft ze over het wel en wee van haar groep 7 en 8. Lees haar columns hier terug.