De musical, ook al wordt hij gefilmd, werkt verbroederend in groep 8

‘Juf, mijn snor brandt, mag die af?’ ‘Juf, heb je mijn pruik gezien?’ ‘Zal ik Utrechts praten, juf?’ ‘Vooruit dan, nee en ja, maar schiet nou eens als de wiedeweerga op want jullie zijn zo aan de beurt!’ is mijn antwoord.

Om groep 8 toch nog een waardig afscheid te geven van hun basisschooltijd hebben mijn collega’s en ik besloten de musical tóch plaats te laten vinden. Rekening houdend met de voorzorgsmaatregelen gaan we de musical filmen. De kinderen zijn laaiend enthousiast. En ook de coronaproof musical die over een middelbare school gaat, is met alle spitsvondige woordgrapjes en vrolijke liedjes een schot in de roos.

Maar ja, het opnemen van de scènes en het vakkundig editen kost best wel wat tijd, dus de planning is krapper dan krap. Ik heb er een hard hoofd in als ik het draaiboek doorneem. De eerste repetitie- en draaidagen leveren mij veel hoofdpijn en een hoop bloopers op, maar daarna verdwijnen mijn zorgen als sneeuw voor de zon: de leerlingen hebben de filmflow goed te pakken. Er blijkt zelfs heus talent in de klas te zitten! Zo heeft Pim een ongelooflijk grappige timing, ontpopt de ietwat verlegen Daphne zich tot een echte dramaqueen en steelt Dirk de show met zijn stoere moves. Ook Femke en Ava zouden met hun acteerprestaties zo een filmprijs in de wacht kunnen slepen.

Ze oefenen dag en nacht

De kinderen hebben de grootste lol en gaan helemaal op in hun rol. Daarbij nemen ze de musicalfilm heel serieus: ze oefenen dag en nacht, helpen elkaar met de tekst en in de appgroep die ze per scène hebben aangemaakt adviseren ze elkaar qua styling en zang. Een musical verbindt en verbroedert. Het is één groot feest om dit gebeuren vast te leggen.

Natuurlijk gaat het niet helemaal van een leien dakje. Volle geheugenkaarten, verdwenen rekwisieten, zieke klasgenoten en onenigheid tussen de filmsterren zorgen ervoor dat opnames stil worden gelegd of opnieuw moeten.

‘Hoe was jouw musical eigenlijk, juf?’ vraagt Faas terwijl we aan het wachten zijn. Ik vertel over mijn hoofdrol in een musical die over een warenhuis ging. Ik speelde het brave nichtje van de cheffin en ’s avonds was ik de flamboyante zangeres van een meidengroep. En ja, ik kan alle liedjes nog meezingen. Mijn leerlingen gieren van het lachen, maar vinden het stiekem prachtig. Iets wat meer dan een kwart eeuw geleden plaats heeft gevonden, staat me gewoon nog helder voor de geest. De spanning en het enthousiasme wat groep 8 nu voelt, voel ik gewoon weer.

Na een week zwoegen staat alles op film. We hebben gelachen, gestresst, gehuild (ook van het lachen) en slecht geslapen. We zijn reuze benieuwd naar het eindresultaat. Geen idee hoe dat zal zijn, maar de Oscars voor beste film, acteerprestaties, productie en samenwerking gaan dit jaar zeker naar onze groep 8!

Naomi Smits geeft les op de Driekoningenschool in De Meern. Voor de onderwijspagina’s van Trouw schrijft ze over het wel en wee van haar groep 7 en 8. Lees haar columns hier terug.