Zonder angst van de bank naar de piste

Kees-Jan van der Klooster viel twaalf jaar geleden tijdens het snowboarden op zijn rug. Terwijl hij op de piste wachtte op hulp wist hij al dat het mis was. Van zijn navel tot zijn tenen voelde hij helemaal niets meer. Het gevoel kwam nooit meer terug.

Zijn omgeving vond het vreselijk. Zelf haalde de 23-jarige student zijn schouders op. Wat met benen kan, kan ook in een rolstoel, zei hij nuchter tegen mensen die hem zielig vonden. Wakeboarden, parachutespringen, in de rolstoel van een heuvel af crossen; je kunt het zo gek niet bedenken of Van der Klooster heeft het gedaan. Tegenwoordig is de 36-jarige waaghals met een dwarslaesie paralympisch skiër. In Sotsji hoopt de geboren Zeeuw de eerste Nederlander te worden met een medaille op de Paralympische Winterspelen. De zitskiër doet een greep naar eremetaal op de reuzenslalom, de super-G en de afdaling. In Vancouver deed hij ook al mee. Toen was hij nog niet goed genoeg voor het podium.

Het besef dat hij iets moois van zijn leven moest maken, kwam toen hij zijn dagen thuis op de bank versleet nadat hij uit het revalidatiecentrum was ontslagen. De spullen uit zijn studentenkamer waren inmiddels verhuisd naar een aangepaste woning. Vrienden kwamen op bezoek om te gamen. Ze wilden hem met van alles helpen. Hij hoefde zijn blik maar op te werpen of het werd geregeld. "Ik realiseerde me toen dat het zo niet langer kon", vertelde Van der Klooster gisteren bij de aftrap van '100 dagen tot Sotsji'. "Als ik nog langer op die bank zou blijven zitten dan zou ik eraan vastroesten."

Vanaf dat moment nam Van der Klooster de regie weer in eigen handen. Hij richtte zijn eigen bedrijf op en begon met het geven van rolstoelvaardigheidstrainingen aan kinderen en voorlichtingslessen op mytylscholen. Ook bracht hij in de provincie Zeeland, waar hij toen woonde, in kaart hoe het gesteld was met de toegankelijkheid van lokale horeca voor rolstoelen. Van der Klooster hoopt dat invaliden dankzij zijn inspanningen meer kansen krijgen om mee te doen in de maatschappij.

Tussen de werkzaamheden door begon hij weer te verlangen naar de sneeuw. Angst had hij niet overgehouden aan zijn val. Het zit niet in zijn aard om zich zorgen te maken over mogelijke gevaren. "Zo'n ongeluk kan op elk willekeurig moment gebeuren. Je kunt ook met de auto over de kop vliegen. Die mensen gaan uiteindelijk ook weer rijden." Dus ging hij weer de piste op. Eerst met een georganiseerde reis, daarna met vrienden. Al snel werd hij als zitskiër opgemerkt door iemand die zag dat hij talent had. Hij moest zich maar aanmelden voor het nationale team, was het advies. Van der Klooster twijfelde geen seconde. Sindsdien vertoeft hij zo'n 150 dagen per jaar op besneeuwde bergtoppen.

'De man zonder angst' wordt hij ook wel genoemd door vrienden en collega's. Van der Klooster maakt rustig sprongen van tien meter op de piste. Natuurlijk valt hij ook wel eens. In dat geval kan hij zich met de skistokken met korte latjes eronder gewoon weer van de grond omhoog duwen. Zitskiën ziet er misschien gevaarlijk uit maar de risico's zijn vergelijkbaar met gewoon skiën, meent Van der Klooster. "Alleen als ik met mijn hoofd in de diepe sneeuw val, kom ik er niet uit. Maar dat zal bij valide skiërs net zo goed moeilijk zijn." Bovendien geniet hij van een beetje gevaar. Anders was hij wel thuis op de bank blijven zitten.

Van der Klooster is niet meer de enige in paralympische ploeg
Op de Paralympische Winterspelen in Vancouver was Kees-Jan van der Klooster vier jaar geleden nog de enige die in actie kwam voor Nederland. Dit jaar is de groep gegroeid tot zes atleten. Naast Van der Klooster komen ook alpineskiërs Anna Jochemsen en Bart Verbruggen in actie. Op het onderdeel snowboarden komen Chris Vos, Lisa Bunschoten en Bibian Mentel in actie. Chef de mission André Cats hoopt dat snowboarder Merijn Koek zich ook nog kwalificeert.

Op de andere paralympische disciplines biatlon, langlaufen, rolstoelcurling en sledgehockey (een soort ijshockey) zijn geen Nederlandse wereldtoppers.

Er zijn te weinig atleten met een beperking die de sport beoefenen in Nederland.

undefined