Zakynthos moet het van de natuur hebben; en die is prachtig

Op vakantie in Griekenland lees ik mijn drie jonge dochters de eerste scène voor uit ‘Kapitein Corelli’s mandoline’, de bestseller uit 1994 van Louis de Bernières, waarin een Griekse dorpsdokter in het oor kijkt van een oude man die al sinds zijn jeugd deels doof is. Dokter Iannis treft een zwarte, versteende erwt aan in het oor, maar zegt niets en vraagt de man op zijn zij te gaan liggen. De vrouw van de patiënt giet de hele ochtend, scheutje voor scheutje, water in het oor. En een paar uur later wipt dokter Iannis de losgeweekte erwt er met een vishaakje uit en kan zijn patiënt weer volledig horen. Een wonder, vonden zijn dorpsgenoten. Zo ook mijn kinderen.

We zitten op een hooggelegen terras met uitzicht op het eiland waar ‘Kapitein Corelli’s mandoline’ zich afspeelt: Kefalonia. Een lichte wolkensluier hangt als rook in de strakblauwe lucht voor het gebergte op het eiland. Tussen ons en het eiland varen witte boten over de felblauwe zee.

Dat op deze plek wonderen kunnen gebeuren, geloof je meteen. De Ionische eilanden tussen Griekenland en Italië zijn groen: Corfu is het grootste en Ithaka het meest iconische eiland als Odysseus’ thuishaven. Kefalonia speelt dan de hoofdrol in een boek, maar wij zitten daar enkele kilometers tegenover, op Zakynthos.

Bitterzoet liefdesverhaal

Waar zou dit eiland zijn roem vandaan moeten halen? Misschien was het domme pech dat romanschrijver De Bernières net aan de overkant belandde en niet op Zakynthos. Hij raakte gefascineerd door de aardbeving die in 1953 Kefalonia verwoestte en nog decennialang ruïnes op het eiland naliet. In zijn roman reconstrueerde de nu 63-jarige Brit het geweld van de Italiaanse en Duitse bezetting en weefde er een bitterzoet liefdesverhaal doorheen. Deze geschiedenis had ook over Zakynthos kunnen gaan, want door dezelfde aardbeving verloor ook dit eiland 90 procent van de bebouwing, waaronder veel mooie Venetiaanse architectuur. Het eiland moet het nu hebben van de natuur.

En die is prachtig. Doordat het flink kan regenen op Zakynthos; niet alleen in de winter maar net zo goed nog in mei is het er groen. Overal bloeien olijfbomen, kamperfoelie en klaprozen.

Het strand in het zuiden is de belangrijkste legplaats voor de dikkopschildpad, maar we gaan daar met de kinderen geen eieren vertrappen (al denken veel toeristen daar anders over). We proberen een ruïne te bezoeken, maar die blijkt door gebrek aan personeel gesloten. Het scheepswrak dat overal wordt aangekondigd, is te voet onbereikbaar. Prima.

Op vakantie met kleine kinderen betekent: een beetje aanklooien op de vierkante meter. Op een eiland waar niet veel is, hoeft ook weinig.

Ingericht op toeristen

Het is de eerste keer dat ik Griekenland ervaar vanaf het land. Geen gedoe met lange wachttijden op een ferry - we zijn rechtstreeks komen vliegen en met een huurauto in twintig minuten naar ons verblijf gereden. Zakynthos is comfortabel, en ingericht op het verwerken van grote groepen toeristen zonder enige zeilervaring.

Low budget kun je terecht in badplaatsen als Alykanas, Kalamaki en Laganas: lintdorpen met eettentjes, toeristenwinkeltjes en discotheken. Ook de badgasten liggen in een aaneengesloten lint van bedden naast elkaar; we krijgen geen aanvechting om ernaast te gaan liggen.

In de auto rijden we door het ruige berglandschap in het noorden en westen van Zakynthos. We passeren dorpjes met een enkel restaurant en zien langs de weg uitstallingen van Grieks aardewerk of tafelkleden. Overal zijn kleine wijngaarden waar de eilandbewoners hun witte robola-druiven en rode avgoustiatis laten groeien. In veel restaurants is de lokale wijn de enige die geschonken wordt en die is soms erg wrang, want de smaak is toch een beetje harsig, naar boomsap. Deze kant van het eiland ligt te hoog voor stranden, maar nu en dan zijn er mooie baaitjes, zoals Porto Vromi.

Scheurbuik

De zuidpunt van het eiland, bij Vassilikos, is volgens ons het mooiste deel waar de beste restaurants en meest verzorgde stranden liggen. Porto Azzurro en Banana Beach zijn modern, ruim en kindvriendelijk. Het kleine baaitje Dafni doet met de terrasjes met houten stoelen op de kiezels idyllisch aan.

Het levendigst is de hoofdstad, Zakynthos Stad of Zante. Na de aardbeving hebben de Grieken er weer wat van gemaakt. Midden op het stadsplein staat sinds een paar jaar een beeld van Vesalius, de Vlaamse grondlegger van de anatomie, die in de 16de eeuw op dit eiland aan scheurbuik bezweek.

Dat de crisis ook aan Zakynthos niet voorbij is gegaan, merk je nog steeds aan de prijzen in de supermarkt, die hoger zijn dan in Nederland. Ook worden de Grieken graag contant betaald. En toen we op dat mooie terras met dat panoramische uitzicht op Kefalonia wilden gaan zitten, moesten we behalve het ijsje ook entree betalen.

Maar dan zit je wel op een plek waar een wonder zich maar zo voor je ogen kan voltrekken.

Ideaal zandstrand voor gezinnen

Voor gezinnen met kleine kinderen hebben veel stranden op Zakynthos, vooral aan de oostkant, een groot voordeel: ze zijn van zand en lopen geleidelijk de zee in, zodat kinderen er lekker in het ondiepe water kunnen spelen. De kleine baaitjes zijn romantischer dan de toeristenstranden van Alykanas en Laganas, maar je moet ze wel even vinden.

Zo liggen er op de zuidelijke landtong Vassilikos zes stranden omringd door olijfgaarden en pijnboombossen. St. Nicholas is zo’n afgeschermd strandje aan de oostkant van de landtong, Dafni is er eentje aan de westkant. Banana Beach is groter, maar ook zeer de moeite waard vanwege het goede Banana Baya Restaurant.

Lees ook:

Voor veel Grieken is een hond geen levend wezen, maar een ding

Als een Griek zijn hond zat is, laat hij hem vaak ergens achter. Zwerfhonden kom je daardoor volop tegen in Griekenland. Nederlanders willen graag adopteren, mits een dier leuk is met de kinderen, natuurlijk.

Griekse componiste Calliope Tsoupaki: We zijn een taai volk, zo voel ik dat

De Griekse componiste Calliope Tsoupaki kwam voor de muziek van haar leermeester Louis Andriessen naar Nederland, trouwde er en bleef. ‘In ons huis zijn de twee culturen duidelijk aanwezig. Ik breng chaos mee.’