Zakgeld vergeten te vragen. Jammer, maar dan had je maar beter moeten opletten?

Kinderen kennen de waarde van geld echt wel, zegt de moeder. Ze zijn niet verwend, ze hebben geen gat in de hand of ellenlange, steeds weer ververste verlanglijstjes vol kostbare prullaria.Desondanks vergeten haar kinderen (7 en 9 jaar) vrijwel elke week hun zakgeld van 1 euro te vragen. Voor als ze dat een paar weken later beseffen en recht denken te hebben op 4 of 5 euro, hebben de ouders een spelregel bedacht: er wordt met terugwerkende kracht max 2 euro betaald. De motivatie voor die huisregel: dan moeten ze er zelf maar op 'zaterdag: betaaldag' aan denken. Het leidt elke keer weer tot hevige protesten van de kinderen, zegt de moeder. Ze vraagt zich af of dat terecht is. "Of is dit een manier om de kinderen te leren dat niets vanzelf komt en dat dit hun eigen verantwoordelijkheid is?"

De vraag roept bij ontwikkelingspsycholoog Steven Pont meteen een batterij wedervragen op. Wat willen deze ouders hun kinderen hiermee eigenlijk leren? De waarde van geld? Maar die kennen ze. Willen ze zo al te veel verwend gedrag voorkomen? Maar dat vertonen de kinderen niet. Dus je kan er ook anders naar kijken, stelt Pont: "Wat prachtig dat deze kinderen het innen van hun zakgeld vergeten. Materiële zaken staan kennelijk nog niet erg op hun radar. Er zijn duizenden ouders die daarvoor zouden tekenen."

Pont adviseert de ouders de kinderen een kasboekje bij te laten houden. Daarin kunnen ze dan noteren wanneer ze hoeveel aan zakgeld hebben gekregen. Zo is de administratie op orde, zijn de ouders tevreden dat de kinderen toch verantwoordelijkheid nemen over hun financiën en de kinderen blij dat ze niet gekort worden op geld waar ze recht op hebben.

Het valt te overwegen, oppert Pont, over later uitbetaald zakgeld een klein beetje rente te geven. "Zo leer je kinderen hun behoeftes namelijk voor een hoger doel uit te stellen. En kinderen die dat kunnen, hebben op latere leeftijd een grotere kans op succes. Sterker nog: kinderen die dat kunnen zijn succesvollere kinderen dan kinderen met een hoog IQ bij wie die vaardigheid ontbreekt", aldus Pont.

Het is heel goed, zegt Annemarie Koop namens budgetinstituut Nibud, dat deze ouders hun kinderen willen leren dat niet alles vanzelf komt. Zo worden die kinderen begeleid naar zelfstandigheid en zelfredzaamheid. Maar, zo voegt ze er meteen aan toe, zakgeld is niet iets dat kinderen moeten verdienen. Het is leergeld en geen straf of beloning."

Ook Koop heeft een wedervraag voor de moeder. Wat doet ze als de negenjarige wel, maar de zevenjarige niet om het zakgeld vraagt? Het Nibud is van mening dat kinderen in de leeftijd van 7 en 9 jaar nog niet deze verantwoordelijkheid aankunnen: "Daar zullen ouders nog bij moeten helpen."

Als de ouders het belangrijk vinden dat hun kinderen leren omgaan met geld, zullen ze met hen afspraken moeten maken over de besteding ervan. Maar dus niet over het verkrijgen. Koop: "Het initiatief ligt bij de ouders. Zorg er dus zelf voor dat de kinderen iedere week hun zakgeld krijgen. Vervolgens kunnen ouders en kinderen samen kijken hoe ze bijvoorbeeld een spaarplan maken. Of hoe ze hun geld juist leren uitgeven. Daar leren ze van!"

De Nibud-spelregels voor zakgeld zijn:

een vast bedrag

op een vast tijdstip

op=op

goede afspraken over wie wat betaalt

zakgeld is geen straf of beloning.

Voor meer informatie over deze en andere zakgelddilemma's verwijst Koop ouders naar de Nibud-uitgave 'Gids voor financieel opvoeden'.

Reageren? Zelf een vraag insturen? Mail naar opvoedvraag@trouw.nl

undefined