Youssef
Anniek van den Brand schrijft elke week over familie - en alles wat daarop lijkt. anniekvandenbrand@trouw.nl | @anniekvdbrand
Weet jij hoe het met Youssef is, vraag ik aan Mo, terwijl hij een pizza verorbert samen met zoon en nog een vriendje. Ik heb Youssef niet meer gezien na de musical van groep 8 - zoon was niet bevriend met hem, met zijn ouders had ik geen contact.
Niettemin stal het jongetje mijn hart toen hij in groep 3 bij zoon in de klas kwam. Zijn vader zag ik nooit, zijn gesluierde moeder zette hem destijds om kwart over acht al af op het schoolplein - het gebouw ging ze nooit binnen.
Het betekende dat er voor Youssef niemand was die zijn knutsels of tekeningen bewonderde, of die hem kon helpen om zijn kastje enigszins op orde te houden. Voor ik het wist was ik degene die hij vroeg om dat te doen. Meestal wachtte hij me in de gang al op - tot grote ergernis van zoon, die van tijd tot tijd riep dat ik zíjn moeder was, niet die van Youssef.
Ik leerde hem wat beter kennen toen ik zijn leesmoeder werd. Hij was inderdaad net zo slim als zijn pretogen verraadden, hij was leergierig en ambitieus maar hij had de pech dat er bij hem thuis een andere taal werd gesproken. Omdat hij na school niet met Nederlandse kinderen mocht spelen, en later drie middagen per week én op zaterdag naar de koranschool ging, bleef taal, zeg maar, een dingetje.
Mo, met ouders uit hetzelfde land en van hetzelfde geloof, was Youssef altijd blijven zien. Mo's ouders zijn minder streng in de leer. Zijn moeder is gesluierd, Mo's oudere zussen, die stuk voor stuk een topopleiding doen, zijn dat niet. Mo mocht spelen bij wie hij wilde, en zijn moeder zette de deur wagenwijd open voor al zijn vriendjes; kleur, geloof, afkomst - het maakte haar niet uit, als ze maar aardig waren.
Mo vertelt dat Youssef na de kerstvakantie naar een andere school gaat. Ik vraag hoe dat komt. "U vond Youssef toch altijd slim?", zegt Mo. Dat vond ik inderdaad, ja. "Onze oude school vond dat niet", zegt Mo.
Hij vertelt hoe Youssef uitstekend scoorde tijdens de Citotoets, en met die uitslag zonder problemen naar de havo kon. Maar hoe de juf daar een stokje voor had gestoken - zij was bij haar vmbo-advies gebleven. "En ook nog eens een heel láág vmbo-advies", zegt Mo.
Youssef was teleurgesteld geweest. En boos. Maar hij gaf niet op, hij was juist extra hard gaan werken. Hij haalt de ene 10 na de andere, vertelt Mo. "En daarom mag hij na de Kerst naar de havo."
undefined