Wildvreemd

a.vandenbrand@trouw.nl Twitter: @anniekvdbrand

Het waren de kinderen geweest die de wisseling van de wacht voor het Londense paleis wilden meemaken. We dachten dat we vroeg waren, maar als we aankomen bij Buckingham Palace zijn de beste plaatsen al uren vergeven.

"Ik zie een bobby!", jubelt dochter, wijzend op het topje van een berenmuts achter een reusachtig hek. Dat zijn royal guards, verbetert man voor de negende keer. Ze hoort het niet.

Een échte bobby wijst ons een plaats, recht tegenover de ingang. "Ik kan niks zien", zegt zoon. "Ik ook niet", zegt dochter.

Een man voor ons draait zich om. "You can stand here", zegt hij; kom hier maar staan. De Brit maant zijn dochtertje een beetje ruimte te maken. Zijn Japanse buurman kijkt ook om. "Yes, come!", zegt hij tegen onze kinderen, terwijl hij zijn zoontje bij de schouders pakt, zodat er bij het dranghek zowaar twee extra plaatsen ontstaan.

"Thank you", zeggen zoon en dochter, en wij glimlachen. Even later voegt een Spaans meisje zich bij haar leeftijdgenoten.

Er schijnt een lentezonnetje boven het logge, grijze paleis. Koningin Elizabeth is thuis, zegt zoon. Hij wijst op de wapperende Union Jack op het platte dak.

"Weet u misschien hoe lang het nog duurt?", vraagt een jongeman van in de twintig. "Om kwart over elf moet het beginnen", zeg ik. De jongen steekt zijn hand uit en stelt zich voor. Hij komt uit Chili. Hij studeert rechten, zegt hij in onberispelijk Engels. Dit is zijn zomervakantie. Morgen vliegt hij naar Athene, waar hij familie heeft wonen. Over vier dagen vertrekt hij naar familie in Spanje. Dan gaat de reis terug naar Chili. Het is een mooi land, zegt hij. Hij geeft ons zijn kaartje. We zijn altijd welkom.

Hoe wij zo'n beestje in het Nederlands noemen, vraagt de advocaat in opleiding, wijzend op een groepje duiven.

"Duif", zeg ik.

"Dauf", zegt hij.

"Pigeon", zegt de Brit, wijzend op de pikkende vogels.

"Piedjon", zegt de Japanner naast hem.

Hij noemt het Japanse woord - wij zeggen het na.

"Paloma", zegt het Spaanse meisje.

Er mengt zich nog een Koreaan in het spelletje. Ook hij zegt een vreemd woord, dat we allemaal proeven - lachend, vrolijk.

Klein geluk met wildvreemde mensen.

We zijn alweer een week thuis. Elke dag vraag ik me even af hoe het met onze Chileen is. En met de Brit, de Japanner, de Koreaan en het Spaanse meisje.

En of zij het Nederlandse woord voor duif nog weten.

undefined