Wild verovert ook goud op omnium

Sereniteit op het middenterrein van de wielerbaan van Apeldoorn is net zo’n utopie als een lege Kalverstraat. Het oorverdovende lawaai van de volgepakte tribunes op dit WK blijft in het ‘dal’ beneden hangen. Kirsten Wild vindt de noodzakelijke rust tussen de onderdelen van het omnium met haar eigen muziek en een koptelefoon. “Ik luister graag naar pop-rock of Coldplay”, zegt ze.

Leunend tegen de hekken vult Wild de tijd op deze vrijdagavond met gesprekken, muziek en af en toe een rollenbank om haar benen ‘op temperatuur’ te houden. Niet dat het overigens koud is in Omnisport: de thermometer wijst op de baan een benauwende 26 graden aan. Buiten vriest het.

Wild maakt zich langzaam op voor het tweede van vier omnium-onderdelen. Ze won twee uurtjes eerder ogenschijnlijk op haar dooie gemak de scratch, een spint van 7,5 kilometer. Daarmee legt ze een stevig fundament voor een mooi vervolg vrijdagavond. Woensdag op de openingsavond na haar gouden medaille grinnikte ze om de suggestie ‘koningin van het WK’.

Met overtuiging

Maar heel ver van die eretitel is de 35-jarige Zwolse niet meer verwijderd. Op de afvalkoers, het derde onderdeel, blijft Wild soeverein overeind. De renster slaat met overtuiging alle aanvallen op haar koppositie af. Het was de erfenis van woensdag. “Iedereen ziet haar sindsdien als de belangrijkste kandidaat voor een medaille op het omnium”, legt Johan Lammerts uit.

Oud-bondscoach Lammerts, tegenwoordig technisch directeur van de KNWU, kent Wild van haver tot gort. Hij haalde de renster twaalf jaar geleden bij de Nederlandse selectie. Lammerts zag al snel wat Wild in haar mars had. In 2006 in het Oostenrijkse Salzburg was het meteen raak. Marianne Vos won goud mede dankzij Wild die zich leegreed voor de toen nog piepjonge kopvrouw. “Kirsten is een multi-talent. Ze blinkt op de weg én baan uit. Dat zie je heel weinig op dit topniveau”, motiveert Lammerts zijn keuze voor Wild destijds.

Vanzelfsprekend is deze mix van twee disciplines allerminst, legt Lammerts uit. Topsport kent zijn eigen wetmatigheden. “Je kunt maar een beperkt aantal keren per jaar pieken”, weet Lammers. Aangezien de baansport een winterprogramma kent, betekent het dat Wild haar weg- en baanseizoen in evenwicht moet houden wil zij niet, zoals Vos overkwam, haar lichaam opsouperen. Lammerts: “Het is weten waar je grenzen liggen en die goed bewaken. Bovendien moet je het jarenlang kunnen opbrengen.”

Dieptepunten

Lammerts zegt weinig sportvrouwen te kennen die zo toegewijd zijn als Wild. “Anders behoor je niet tot de absolute top.”

Sportieve dieptepunten kent Wild niet, of het moet het WK op de weg in 2016 in Qatar zijn. De rollen waren daar omgedraaid. Vos zette Wild tussen zandvlakten en voornamelijk toekijkende geiten perfect af voor een massasprint. Maar de putsch kwam te snel. Wild werd tweede. Het zilver voelde als een verspeelde wereldtitel.

Een jaar eerder was er wel goud. Haar eerste. Op de Parijse wielerbaan Vélodrome de Saint-Quentin-en-Yvelines won de renster de scratch, het slopende onderdeel waarop zij woensdag een eerste gouden medaille voor Nederland binnenhaalde.

Vanavond volgde de bekroning. Wild mocht zich na het vierde en laatste element van het omnium koningin van het WK noemen. “Ze mogen mij momenteel alle titels opplakken. Dit is zo vreselijk gaaf.”

Zilver voor van schip

Even wist Jan-Willem van Schip niet waar of wie hij was. De 23-jarige student Bodem, Water & Atmosfeer hapte naar adem. Uitgewrongen zat Van Schip na zijn zilveren medaille op de puntenkoers bij te komen van zijn inspanning, die hij ooit omschreef als ‘doorgesnoven junkie style’. Wezenloos staarde hij voor zich uit. Was dit niet de locatie van de WK in Apeldoorn geweest, dan zou hij veiligheidshalve naar een ontwenningskliniek zijn vervoerd. “Ik sprint op de training buiten altijd van plaatsnaambordje naar plaatsnaambordje. Ook al ga ik onderweg dood. Hiervoor word ik ’s ochtends wakker. Veel renners denken: laat maar zitten. Maar ik droom er juist van”, verklaarde de student zijn drijfveer. Van Schip reed in 2016 in Rio de ploegenachtervolging. Zijn talent voor afzien werd ook door Roompot opgemerkt. Van Schip is thans beroepsrenner. Het goud was voor de Australiër Cameron Meyer, veelvraat op dit onderdeel.