Wij kiezen voor kwaliteit
Er is nogal wat te doen om 'de etnische stem', zoals Lex Oomkes het gisteren in zijn column in Trouw verwoordde. Analisten weten niet goed wat ze ermee aanmoeten en doen nog altijd een beetje lacherig zodra het over Denk gaat. Partijen willen die 'etnische stem' maar al te graag binnenhalen, maar alleen als zij niet vals gaat zingen. Best lastig soms, zo ondervond GroenLinks recentelijk aan den lijve. En ook de peilers, doorgaans toch onze rots in de electorale branding, weten kennelijk niet zo goed wat ze ermee aanmoeten, met al die politieke culturele diversiteit.
Een fragment uit een bericht op nos.nl van gisteren: "Voor het eerst is in de Peilingwijzer ook Denk opgenomen. De partij van de huidige Kamerleden Kuzu en Özturk haalt net 1 zetel. Volgens Louwerse is het in dit geval extra moeilijk om de werkelijke steun te meten, omdat Denk zich in de eerste plaats richt op migrantenkiezers. Die groep, zo leert de ervaring, is moeilijk bereikbaar voor peilingbureaus. Daar komt bij dat het bij migranten voor peilers niet altijd duidelijk is of zij Nederlander zijn en stemrecht hebben bij de parlementsverkiezingen."
Migrantenkiezers. Wie zijn dat eigenlijk? Expats, vluchtelingen, mensen met (groot)ouders die elders geboren werden? Ik zou het niet weten. De peilers blijkbaar ook niet. Want 'de ervaring leert' dat deze groep moeilijk te peilen is. En mogen 'ze' überhaupt wel stemmen? De Hond en consorten hebben het er maar zwaar mee.
Het CDA ligt er in elk geval niet wakker van, van die 'etnische stem', getuige hun hagelwitte kandidatenlijst die ze eerder deze week presenteerden. Van de vijftig kandidaten zijn er slechts twee met een niet-westerse achtergrond. De SP doet het wat dat betreft net iets beter, met vier van de eerste vijfentwintig kandidaten. De andere partijen houden hun kaarten nog even op de borst. Toch zullen ook daar geen grote verrassingen volgen, vrees ik. Want het is al jaren een grotendeels 'autochtoon' feestje, die vaderlandse politiek.
Niet zo heel gek dus, dat een partij als Denk zich juist richt op kiezers die zich niet herkennen in die overwegend witte status quo. We hoeven de krant maar open te slaan, of we worden overspoeld met berichten over etnisch profileren, een e-mailschandaal over een kennelijk zeer opvallende zwarte schoonmaker die gelukkig 'kerkelijk zeer meelevend' is en meer somber stemmend nieuws over het inclusief-empathisch vermogen in ons land.
In Canada, waar ze sinds vorig jaar een premier hebben die zich feminist noemt, bestaat het kabinet behalve uit een gelijk aantal mannen en vrouwen ook uit mensen met verschillende afkomst en achtergrond. Zo hebben vier leden van het kabinet een Sikh-achtergrond, is de minister van justitie een van oorsprong inheemse Canadese en is de minister van democratische instellingen een voormalige vluchteling uit Afghanistan. Waarom dat zo belangrijk was, werd Trudeau gevraagd toen hij zijn ploeg presenteerde. "Omdat het 2015 is."
Weet u nog wat onze premier zei, toen hij zijn bijzonder homogene eerste kabinet presenteerde? "We hebben gekozen voor kwaliteit." En kwaliteit, dat weten we natuurlijk allemaal, is hier een wat oudere, witte, hoogopgeleide heteroseksuele man uit de Randstad.
undefined
