Wiebes had geen zin in een terugblik

Het boek geeft een fraai inkijkje in de machinekamer van Rutte II. Dankzij goede onderlinge verhoudingen tussen de VVD'ers en PvdA'ers doorstond het kabinet alle stormen, hoewel soms een minister of staatssecretaris overboord waaide.

Het moet gezegd: de storm ging aan sommige bewindslieden voorbij. Stef Blok stond als minister van wonen aanvankelijk vol in de wind, toen zijn plannen met de woningmarkt dreigden te sneuvelen in de Eerste Kamer. Het 'verborgen juweel' (dixit: Ronald Plasterk) regelde begin 2013 steun bij oppositiepartijen D66, ChristenUnie en SGP, wat in feite de redding van het kabinet is geweest. Na het sluiten van het Woonakkoord is er nooit meer een cameraploeg in de buurt van Blok gesignaleerd. De voormalige bankfiliaalhouder te Nieuwkoop ontkent overigens dat hij 'mediaschuw' is. "Toen het achter de rug was belde niemand meer."

Ook Melanie Schultz leek als minister van infrastructuur onzichtbaar. Geen grote, baanbrekende interviews in de kranten, het laagste aantal Kamerdebatten van alle vakministers uit Rutte II. De VVD'er gaat vooral als de vrouw van 130 kilometer per uur de geschiedenisboeken in.

Gekaapt

Schultz: "Waarom zou ik in 'Waku Waku' gaan zitten of in een andere spelletjesshow?(...) U zult hebben gemerkt dat ik rondom de 130 kilometer mijn best heb gedaan. Maar tegelijk dacht ik: hoe vaker je het over die 130 kilometer hebt, hoe meer tegenstand je mobiliseert.(...) 130 rijden levert helemaal niet veel meer uitstoot op, maar ook niet heel veel tijdwinst. Het is echt een door de politiek gekaapt onderwerp."

Schultz vergeet daarbij te vermelden dat vooral haar eigen partij hier debet aan was. De VVD startte verkiezingscampagnes langs de snelweg, waar trots de nieuwe maximumsnelheidsborden omhoog werden gehouden. En zo'n 130km-bord hing ook in Schultz' werkkamer op het ministerie.

Het boek lag uitgelezen op tafel toen ineens het kwartje viel: er was iemand níet geïnterviewd, een smaakmaker nota bene. Iemand die je eigenlijk dolgraag zou willen horen over het wel en wee binnen Rutte-II, maar de kaken op elkaar heeft gehouden. De grote afwezige: Eric Wiebes, toen staatssecretaris van financiën, nu minister van economische zaken en klimaat.

Ongrijpbare bèta

Navraag bij de auteurs leert dat Wiebes bedankte voor een blik over de schouder, terugkijken was niets voor hem. En eigenlijk mag dat niet verbazen, want het is de VVD'er ten voeten uit. Wiebes is de eigenzinnige, wat ongrijpbare bèta uit het kabinet. Hij doet niet aan sociale media en andere moderne fratsen.

Als iemand aan het Binnenhof een broertje dood heeft aan sociale verplichtingen, gezelligdoenerij of andere Haagse plichtplegingen, dan is hij het. Nadat het huidige kabinet eind oktober vorig jaar was beëdigd, stond een kennismakingsbijeenkomst met de Haagse pers op het programma. Met een gezicht als een oorworm, liet Wiebes zich ontvallen dat ze hem net zo goed per post hadden mogen laten weten dat hij minister was geworden. Nu moest hij in twee outfits langs het paleis, het bordes op en óók nog een beetje gezellig doen met journalisten.

Nog zoiets: op vrijdag 16 februari behaalde Esmee Visser Olympisch goud op de 5000 meter schaatsen. Die dag, tijdens de ministerraad, belde premier Rutte met de winnaar. Telefoon op de speaker, applaus van het hele kabinet. Naderhand vroeg een journalist aan Wiebes: "Mag ik u een sportvraag stellen?" Antwoord: "Nee." De journalist waagde alsnog een dappere poging: "We horen dat u Esmee Visser heeft gefeliciteerd." Wiebes, zichtbaar in verwarring: "We hebben voor iemand geapplaudisseerd."

We kijken nog uit naar een terugblik van:

1 Fred Teeven
2 Ard van der Steur
3 Ivo Opstelten

In de rubriek Plein 2 leest u de belangrijke en minder belangrijke bijzaken in politiek Den Haag, beschreven door de parlementaire redactie van Trouw.

Lees ook:

De glans is weer van Wiebes af

Enige tijd werd Wiebes, vooral in Groningen, luid bejubeld vanwege zijn gasbesluit. Maar Eric Wiebes is nu ook de man die in de Kamer door het stof moest vanwege zijn bijdrage aan de chaos rond de dividendbelasting.

Rutte II was een heerlijk warm nest

Als koerende pubers zaten ze eind 2012 bij Jeroen Pauw aan tafel. De partijleiders Mark Rutte (VVD) en Diederik Samsom (PvdA) hadden een hevige politieke verliefdheid opgelopen. Nu, een kleine zes jaar later, kunnen we concluderen dat ze erin slaagden die vonk op het hele kabinet Rutte-II te laten overslaan.