Wie veel geld wil lenen, kan dat het beste doen door de eigen hypotheek te verhogen.
Sinds de eeuwwisseling is de onzekerheid over de (eigen) financiële toekomst behoorlijk gegroeid. Nederlanders houden massaal de hand op de knip. Beleggen is uit. En er wordt flink gespaard op gewone spaarrekeningen: het spaartegoed is jaarlijks met ruim 10% toegenomen, terwijl het in de vier jaren daarvoor met nog geen 5% steeg. Ook worden er minder duurzame goederen gekocht. Daarnaast is het aantal leningen licht gestegen.
Zowel in 2003 als in 2004 leenden we met z'n allen zo'n 10,4 miljard euro voor de aanschaf van een auto, een computer of een bankstel. Er wordt ook makkelijker geleend dan een aantal jaren geleden. Zo is 'rood staan' en lenen met creditcards via banken en creditcardorganisaties sterk toegenomen (tot bijna 30% in 2004). Om geld te lenen via een creditcardkrediet moesten consumenten in 2004 gemiddeld 14% rente betalen. Dat is bijna het dubbele van de effectieve kredietvergoeding op doorlopende kredieten bij banken. Lenen via een creditcard is dus gemakkelijk, maar relatief duur. Het is echter nog niet zo duur als het postorderkrediet, want dat was in 2004 19%. Het postorderkrediet ligt altijd iets onder het wettelijk toegestane maximumpercentage (in 2004 21%). Wie veel geld wil lenen, kan dat nog het beste doen via de eigen hypotheek. Het verhogen van de hypotheek is, ondanks het feit dat de rente voor de consumptief gebruikte lening niet meer aftrekbaar is, nog altijd de goedkoopste manier om aan extra geld te komen. Dat geldt ook voor lagere leenbedragen, mits u niet naar de notaris hoeft.
Ook bij de buren wordt de afgelopen jaren meer gespaard en geleend. Innovatieve ondernemers hebben ingespeeld op deze ontwikkelingen. Zo is in Engeland recent Zopa (www.zopa.com) gestart, een organisatie waar kapitaalkrachtige Engelsen die geld willen uitlenen, in contact worden gebracht met consumenten die goedkoop geld willen lenen. De uitleners bepalen zelf hun rentepercentage en aan welk soort consumenten ze willen lenen. Zopa brengt de twee, onderverdeeld op risicoprofiel, bij elkaar en vervult dus de rol van intermediair. Hiervoor betaalt de lener 1%. De uitlener betaalt niets. Tevens zorgt Zopa dat de onderlinge geldstromen in goede banen worden geleid. Om het risico te beperken, wordt er geleend en uitgeleend in groepen. Je leent dus nooit aan een consument, maar altijd aan een groep (en visa versa).
In Duitsland hebben ze weer wat anders bedacht om consumenten aan extra geld te helpen. De organisatie Sparschwein moedigt onze Oosterburen aan om massaal hun kelders, schuren en zolders te gaan verkennen op zoek naar (kostbare) mode(accessoires), antiek, computers, babyspullen en design. Ieder jaar trekken 1000 Sparschwein agenten van deur tot deur om de spullen te veilen via eBay. De opbrengsten (minus de fee voor de agent en eBay) worden direct gestort op een bankrekening bij de Deutsche Kredit Bank. Zo kan dit Spaarvarken voor een aardig appeltje voor de dorst zorgen.
