Wie je bent

Het vierjarige zoontje van mijn onderburen is zo verliefd op Prinses Elsa uit de Disneyfilm 'Frozen', dat hij haar wil zijn. Hij heeft drie blauwe jurkjes die identiek zijn aan die van de prinses en hij doet niets anders dan in de jurkjes rondlopen. Zijn ouders vinden het allebei prima. Zijn moeder is alleen een beetje jaloers dat er nu al een andere vrouw in het leven van haar zoon is gekomen; dat hij liever de levensgrote Elsa-poster boven zijn bed goedenacht kust dan haar.

Toen hij een paar maanden geleden voor het eerst in zijn favoriete outfit naar de basisschool ging, kwamen er pas problemen van. Het waren niet de andere kinderen, maar de andere ouders die het vreemd vonden dat er een jongetje in een jurk naar school kwam.

Zij hadden geen oog voor de verliefdheid van een kleuter, voor zijn fantasie, of voor zijn persoonlijke smaak. In plaats daarvan gingen ze acuut uit van hun eigen vooroordelen en hokjesdenken. Aan de moeder van het jongetje vroegen zij wanneer zij door had gekregen dat haar zoontje liever een meisje wilde zijn. Of ze niet dacht dat door akkoord te gaan met zijn kledingkeuze zij zijn uiteindelijke (?) seksuele oriëntatie zou beïnvloeden; kreeg hij wel de juiste voorbeelden aangereikt die hem lieten zien waar jongetjes normaal gesproken mee speelden? Of voorvoelde ze van meet af aan dat haar kind homoseksueel was?

De onderbuurvrouw trekt zich godzijdank niet veel van het gezwets van de ouders aan. In plaats daarvan luistert ze naar de wensen van haar kind. Ze wil hem niet nu al beperken en opzadelen met de grenzen die de maatschappij een individu oplegt. En zolang de andere kinderen hem niet pesten, is er niet veel aan de hand. Sterker nog: de vriendjes die bij mijn buurjongetje komen spelen, trekken vaak een van die overige twee jurken aan. Om elkaar vervolgens achterna te zitten met speelgoedzwaarden. Zij zijn nog niet zozeer bezig met (heteronormatieve) normen. En dat zou ook niet hoeven. Voor sommige mensen is het heel duidelijk wie ze zijn; ze zijn óf in het juiste lichaam geboren, of juist niet. Voor anderen verschuift de grens af en toe. Ze willen niet hoeven kiezen tussen twee verschillende geslachten. Het zijn jongensachtige meisjes of meisjesachtige jongens.

De plek waar je heel letterlijk met 'hokjesdenken' te maken krijgt is het openbare toilet. Een vriendin van mij is een mannelijke vrouw en zij krijgt niet zelden te horen dat ze 'verkeerd' zit, soms gaat dit zelfs met (verbale) agressie gepaard. Even zozeer wordt zij vreemd aangekeken in de mannen wc's. Daarom is het goed dat er, al dan niet in het kader van de Europride, extra aandacht komt voor genderneutrale wc's.

Op verschillende plekken zijn de openbare wc's nu sekseloos gemaakt. Uiteraard kleven er (zoals aan alles) ook bezwaren aan dit besluit.

Toch is het belangrijk om goed over de bezwaren na te denken, want zoals het voorbeeld met mijn buurjongetje laat zien; hebben we ons die bezwaren niet zelf aangeleerd? Kan het niet voor iedereen een stuk vrijer, minder eenzaam? En bovendien: plassen doe je toch alleen.

undefined