Wie heeft er geen tas of schoenen gemaakt van een dood dier?

Afgelopen zaterdag in Het Parool een interview met schrijfster en Telegraaf-columniste Nausicaa Marbe. Wat ze zegt over dierendag: "Het nummer van de dierenambulance zit onder mijn sneltoets. (..) terwijl ik wandel, spot ik ondervoede egels, gehavende vogels of ziek dolende ratten. (..) Ik erger me aan de valse bravoure van mensen die zeggen dat als je geen vlees eet, je ook geen schoenen van leer mag dragen. Of zo'n Tinkebell, die zegt dat haar kat depressief is en er vervolgens een tas van maakt. Dat is van een stuitende wreedheid die door geen enkele kunstzinnige aspiratie te rechtvaardigen is."

En over het Offerfeest, dit jaar op dezelfde dag: "Je zou ook naar de slager kunnen gaan om vlees te kopen - het enige verschil is dat je het vlees nu koopt voordat het gedood is."

Houding
Afgelopen zaterdag een artikel in deze krant, geschreven door Elisabeth van Nimwegen met de titel 'Sorry, ik houd niet van dieren'. Een helder stuk over onze houding ten opzichte van (huis)dieren met als afsluiter een multitoepasbare zin op vrijwel de gehele mens-diersituatie/industrie, iets wat haar oma gezegd zóu hebben wanneer iemand haar moeilijk aangekeken zóu hebben bij het zomaar doodknijpen van een spoelworm: "Ach meske toch, wa doe de gij moeilijk, onzen lieve Heer begrijpt da best."

Toch was het kennelijk nodig om in haar, verder waterdichte verhaal ook iets over Het Incident te melden: "Tinkebell. Zij zou in het kader van een van haar kunstprojecten haar kat Pinkeltje hebben gewurgd en gevild. Van de vacht maakte ze een tas. Dit project leverde haar in de loop van de jaren meer dan 100.000 heftige hatemails uit de hele wereld op. In een TEDx-lezing uit 2012 nuanceerde ze het verhaal: het wurgen was slechts een fictieve overdrijving die ze zich als kunstenares had gepermitteerd om de nadruk van haar boodschap te vergroten. Pinkeltje kreeg een spuitje bij de dierenarts omdat ze ongeneeslijk ziek was.

"Maar het hielp niet de groeiende haat van dierenvrienden te stoppen: via social media hebben de berichten over de cat killer from Holland zich over de hele wereld verspreid en een internationale dierenrechtenorgansatie sleepte haar voor de rechter. Ze werd vrijgesproken."

Niet zo wreed
En wat is hier nu vreemd? Wel, enerzijds dat de om zielige ratten de dierenambulance bellende mevrouw, die het prima vindt dat mensen zelf hun kalfjes slachten, Het Incident zo'n beetje tot de hoogste vorm van stuitende wreedheid maakt. Anderzijds verdraait de schrijfster die zelf niet van dieren zegt te houden, maar wel een realistisch betoog houdt over de algehele verhoudingen tussen mens en dier, Het Incident om te laten zien dat dingen die men als 'heel erg wreed' beschouwd, in het echt niet zo wreed zijn.

En dat terwijl Het ware Incident behelste dat ik elf jaar geleden zelf mijn depressieve kat heb gedood door wurging (en daar nooit voor ben aangeklaagd) om een discussie aan te wakkeren over onze dubbele moraal tegenover het (consumptie)dier.

Ik geloof dat dat is gelukt. Wie heeft er géén tas (of schoenen of jas) gemaakt van een dood beest?