Werkende moeders: je schiet niet tekort, strijkende vaders: je bent geen watje
Schuldgevoel gevoed door commentaar vanuit de sociale omgeving. Doe ik mijn kind tekort door buiten de deur te werken? Het is een vraag waar veel werkende moeders mee worstelen. Onterecht, blijkt uit onderzoek van de Harvard Business School (HBS).
Voor hun kinderen zijn ouders de belangrijkste rolmodellen. Kinderen die zien dat er binnen het gezin andere rolverdelingen mogelijk zijn dan de traditionele, zijn meer geneigd om zelf na te denken over de mogelijkheden in het leven en nemen niet zonder meer genoegen met wat er volgens de sociale maatstaven van ze wordt verwacht. Belangrijk is wel dat kinderen in de praktijk ervaren dat het ook anders kan, er over praten is niet voldoende.
Vooral dochters profiteren
Uit het internationale onderzoek in 25 landen over de hele wereld, blijkt dat dochters van werkende moeders meer kans hebben om later zelf buiten de deur te gaan werken, dat ze vaker in leidinggevende functies terecht komen, dat ze meer uren maken en dat ze daar beter voor worden betaald. Werkende moeders produceren onafhankelijke dochters.
Voor jongens van werkende moeders was er geen verschil zichtbaar in hun professionele leven, maar ze bleken wel meer betrokken te zijn bij hun privéleven. Ze brachten meer tijd door met huishoudelijke taken en zorg. Werkende moeders kweken zorgzame zonen.
Een andere belangrijke conclusie was dat zowel de jongens als de meisjes niet schenen te lijden onder de afwezigheid van hun moeders. Ze waren niet ongelukkiger dan hun leeftijdsgenoten waarvan de moeder fulltime thuis was.
En de vaders dan?
Eerder verscheen er al een ander onderzoek van de Universiteit van British Columbia (UBC) dat ook onderzoek deed naar het effect van de rolmodellen binnen het gezin. De conclusies uit beide onderzoeken komen overeen, maar de onderzoekers van UBC keken vooral naar de rol van de vader binnen het huishouden. Wederom profiteren volgens dit onderzoek vooral dochters in hun professionele leven van niet traditionele rolmodellen en van voorbeeldvaders die actief deelnemen aan het huishouden. Maar ook hier geldt dat kinderen wel echt moeten ervaren hoe het is als vaders en moeders gelijk participeren in het huishouden.
De overkoepelende conclusie van beide onderzoeken is vooral dat kinderen uit gezinnen zonder traditionele rolverdeling meer geneigd zijn zelfstandig na te denken over de mogelijkheden in het leven. Dat ze zich niet zomaar schikken naar wat er van ze verwacht wordt, maar dat ze zelfstandig keuzes maken en daarbij niet schromen onconventionele paden te bewandelen.
undefined
