Wat zou u doen, mijnheer Rutte? Aanpassen en invechten?

Ik kwam net van een bijeenkomst over radicalisering in het onderwijs. Docenten en bestuurders spraken er hun angst uit voor radicaliserende jongeren, voor jihadronselaars, voor verheerlijking van geweld. Er werd geproken over protocollen, toolkits en trainingsmateriaal, over samenwerken met gemeente en politie, en over hoe om te gaan met Arabisch sprekende jongeren in de klas.

Ik sta zelf voor de klas, op de Haagse Hogeschool. Ik spreek ook wel eens Arabisch in de klas, net zoals ik af en toe een woordje Frans, Spaans of Russisch wissel met mijn leerlingen uit die landen. Maar een jihadronselaar, jihadreiziger of jihadverheerlijker? Die heb ik gelukkig nog nooit ontmoet.

Remigreren
Begrijp me niet verkeerd: ik wil hun bestaan niet bagatelliseren, noch ontkennen. Er sterven Nederlandse jongeren in naam van het kalifaat, er wapperen ook in Nederland soms heel foute vlaggen. De angst van docenten is natuurlijk wel degelijk ergens op gebaseerd, en verdient het om zeer serieus genomen te worden.

Maar ik kom ze in mijn werk niet tegen, de jongeren die hun leven willen geven voor Abu Bakr al-Baghdadi. Wie ik wel tegenkom, zijn jongeren die zich afvragen of ze hier nog wel thuis horen. Jongeren die, ook al zijn ze hier geboren, overwegen te 'remigreren' naar een land dat niet het hunne is, omdat ze daar tenministe niet als habibabi's worden weggezet. 'Ik heb in Turkije gewoon veel meer kansen', hoorde ik een jonge hoogopgeleide vrouw laatst zeggen.

En het erge is: ze heeft waarschijnlijk nog gelijk ook. Want wat hebben wij onze jeugd in dit land te bieden? De vrijheid om het met de heersende meerderheid eens te zijn?

Een premier, die zich doodleuk laat ontvallen dat uitreizigers maar beter kunnen sterven in Syrië of Irak, dan terugkeren naar Nederland.

Een (voormalige) minister van justitie, die zegt het daar roerend mee eens te zijn, net als 69 procent van de Nederlandse kiezers. Diezelfde premier Rutte doet vervolgens nog een duit in het zakje, door te roepen dat hij discriminatie niet kan oplossen, en dat je je als nieuwkomer maar moet aanpassen en invechten.

In hanenpoten geschreven
Aanpassen en invechten, mijnheer Rutte? Dat wordt nogal lastig als deuren pertinent voor je gesloten blijven. Of als daar in grove hanenpoten op geschreven staat, wat velen in dit land blijkbaar voelen en je tegenwoordig kennelijk straffeloos mag roepen. 'Eruit!' 'Rot maar op naar je eigen land!'

Dat eigen land, dat is dus hier. Want hier stond hun wieg, hier leerden ze lopen, fietsen en voetballen, hier gingen ze naar school.

Mijnheer Rutte, denkt u wel eens na over wat het betekent, als je eigen land je zo slecht behandelt? Als je als niet-westerse allochtone jongere, ook al zo'n akelig afstandelijk begrip, meer dan drie keer zoveel kans hebt om werkloos te zijn dan je autochtone leeftijdsgenoten, en zelfs het CPB zegt dat discriminatie daarbij een belangrijke rol speelt. Als het woord 'radicalisering' blijkbaar synoniem is geworden met 'jihadisme', terwijl radicaal-rechts rustig mag roeptoeteren wat het wil.

Wat zou u doen, mijnheer Rutte?