Wat voor voorbeeld geven die hangende, multitaskende Kamerleden eigenlijk?

Pas volgden de ouders voor de tv een debat in de Tweede Kamer. Dochter van 14 meldde zich in de huiskamer, schoof erbij op de bank en vroeg al snel waar naar werd gekeken. De moeder vertelde over de ministers die af en toe in beeld waren en de D66-leider die zich veelvuldig bij de interruptiemicrofoon meldde. Maar dochterlief had vooral oog voor wat er achter Pechtold gebeurde. Voor al die mensen die daar onderuitgezakt met hun mobiele telefoons of tablets bezig waren.

Regelmatig spreken de ouders de puber toe als die 'drievoudig multimediaal bezig is'. Met de laptop op schoot en de telefoon aan het oor voor de televisie. Eén ding tegelijk, anders doe je alles oppervlakkig, waarschuwen ze dan.

Wat voor een voorbeeld geven die politici? De mondige meid herinnert haar moeder bij de volgende botsing heel ad rem aan het tafereeltje in de Kamer. Hoe zit het dan met de diepgang van deze politici die twitteren en mailen tijdens dat toch zo belangrijke debat, vraagt ze. Tja... Moeten de ouders nu blijven protesteren, of moeten ze het loslaten en erkennen dat de nieuwe generatie haar eigen normen, waarden en manieren heeft?

Opvoeden is moeilijker geworden. Dat vinden veel ouders, en vooral die van pubers, blijkt uit diverse onderzoeken, zo begint Patti Valkenburg, universiteitshoogleraar Media, Jeugd en Samenleving (UvA). "Zo rond de 9 jaar bereiken de meeste kinderen een balans tussen hun impulsen en zelfcontrole. Maar die balans raakt met de start van de puberteit vaak weer verstoord, doordat nieuwe seksuele en agressieve impulsen een extra beroep doen op hun zelfcontrole. Juist pubers hebben hun ouders nodig om hen te helpen grenzen te stellen, ook aan hun mediagebruik."

Het weerstaan van de verleidingen van de smartphone is een extra uitdaging, ziet Valkenburg. Grenzen stellen bij pubers lukt ouders volgens haar het best als dat consistent gebeurt en gepaard gaat met overtuigende argumenten. Speciaal voor deze moeder, en alle andere worstelende ouders, heeft Valkenburg munitie voor de discussie: "Onderzoek naar media-multitasking groeit, en wijst uit dat het samengaat met een verminderd vermogen om te focussen. En op termijn kan het, net als veel ander gedrag, een gewoonte vormen die nog maar moeilijk af te leren is."

Verslaving is een te groot woord voor dit soort problemen, maar enig problematisch gebruik zien we zeker, stelt Tony van Rooij van Ivo, een wetenschappelijk bureau voor verslavingsonderzoek. "Sommige jongeren geven dat in onderzoek zelf aan. Ze proberen te minderen met sociale media, maar dat lukt niet altijd."

Van Rooij, die onderzoek deed naar het sociale-mediagebruik van jongeren, wil de moeder wel wijzen op een generatiekloof. Kinderen gaan vaak veel volwassener om met sociale media dan volwassenen: "Waar de oude garde nog de behoefte voelt om bij elke inkomende Tweet, Ping, App of een Skypegesprek direct te reageren, hebben jongeren die opgroeien met de technologie die behoefte minder."

En dat slechte voorbeeld van de Kamerleden? Zowel Valkenburg als Van Rooij wijst erop dat niet alles is wat het lijkt. Als dochterlief die onderuitgezakte, verveeld ogende, media-multitaskende rolmodellen nog eens ter sprake brengt, hoopt Van Rooij dat de ouders beseffen - en er tegenin brengen - dat die politici misschien helemaal niet twitteren of over koetjes en kalfjes appen. Het kan ook zijn dat ze het laatste nieuws volgen via nu.nl, aantekeningen maken of feiten controleren. "En dat leidt dan misschien tot goed onderbouwde discussies met de meeste actuele informatie."

Reageren? Zelf een vraag insturen? Mail naar opvoedvraag@trouw.nl

undefined