'Wat kón die jongen dampen'
Hij is de enige die het niet over de dood van Johan Cruijff heeft, maar over het verlies van 'Rocky'. Vraag hem niet waarom. Tony Ivezec (73) uit de Amsterdamse Veeteeltstraat noemde de jonge Cruijff gewoon zo, zelfs toen de voetballer in het eerste van Ajax speelde en later naar Barcelona vertrok.
Hij kwam regelmatig terug, vertelt Ivezec. Want of Cruijff nu in de Verenigde Staten woonde of in de buurt van Barcelona, het Amsterdamse Betondorp blééf zijn plek. Dan reed hij stapvoets met zijn auto door de straten met de landbouwnamen.
"Langs zijn geboortehuis op de Akkerstraat, door het poortje onder de huizen waar we voetbalden als het regende, dan stak ie de Brink over en parkeerde hij voor mijn deur. Meestal klopte hij tegen het voorraam", zegt Ivezec. "Hé, Tony! Hé Rocky! Riepen we door het glas. En dan dronken we vaak een biertje."
De laatste keer dat hij Cruijff zag, was drie jaar geleden, bij de opening van een Cruijff-Court aan het Onderlangs, aan de rand van Betondorp. "Ik had zijn nummer, maar ik durfde hem niet te bellen toen ik hoorde dat Rocky ziek was. Ik dacht: als hij de behoefte voelt, belt ie mij wel. Misschien had ík toch de hoorn moeten pakken."
'Wat is het snel gegaan'
Dat het maatje uit zijn jeugd is overleden, heeft Ivezic zojuist bij slagerij Korrel te horen gekregen. Toevallig zijn daar net wat oud-gedienden bij elkaar; de mensen die al in Betondorp woonden toen de familie Cruijff er nog een groentewinkel dreef.
Tiny Korrel van 92, ze woont nog steeds boven de slagerij, staat met een pond bieflappen in de hand als ze het slechte nieuws hoort. "Ach gut, wat is het snel gegaan." Ze gaat er even bij zitten. "Hij had een hele strenge moeder", weet Korrel nog. "Dat viel wel mee", zegt Ivezic. "Als dat al zo is, heeft hij haar goed weten te ontwijken."
Betondorp
Er zijn van die plekken die de tand des tijds doorstaan. Het Betondorp van Cruijff (maar ook van Reve) is zo'n plek. Alles is nog net zo als in zijn jeugd. Je ziet 'm zo een balletje trappen. Na de Eerste Wereldoorlog als 'concept' voor de geschoolde socialistische arbeiders neergezet (voor het eerst werd op grote schaal beton toegepast), en daarna precies in dezelfde staat behouden. De ouders van Cruijff waren overigens geen socialisten, maar mochten in Betondorp wonen als beloning voor de illegale voedselhulp die zij in de Tweede Wereldoorlog via hun marktkraam aan de Jordanezen gaven.
Vanuit slagerij Korrel kun je over de Brink bijna Cruijffs oude woning zien, maar Ivezic heeft een ander monumentje op het oog. "Moeten jullie eens meekomen", en hij loopt om het hoekje naar de Veeteeltstraat en glipt het eerste gangetje in.
Hij opent de deur van zijn paradijs: een hok van nog geen vier vierkante meter met een bromfiets op de standaard, schappen vol gereedschap en frutsels, en heel belangrijk: een klein koelkastje en twee stoelen. "Hier zaten Rocky en ik altijd, als we als jongens er even tussen uit wilden piepen. Ik was ruim vijf jaar ouder, dus ik had bier, én sigaretten. In die tijd rookten we Caballero, zonder filter. Mijn god, wat kón die jongen dampen."
