Twee dagen over de Veluwe struinen, met een overnachting in een cabin ‘in de wildernis’ die alleen te voet bereikbaar is. Inclusief hout hakken voor de kachel.
1. HET ZWOLSEBOS - Waterreservoir en wildernislocatie
Station Wezep ligt achter ons. De trein snelt verder richting Zwolle, waar we morgen weer zullen opstappen. Acht kilometer is de wandeling van vandaag naar basecamp Veluwe Noord, waar we zullen overnachten in een cabin, een klein huisje op een zogeheten wildernisplek in de natuur, dat alleen te voet bereikbaar is. Morgen voert de tweedaagse expeditie naar Zwolle, al is ‘expeditie’ natuurlijk een groot woord.
Het Zwolsebos is een gebruiksbos, waar al sinds 1892 drinkwater wordt gewonnen voor de gemeente Zwolle. Zo ook op de Wezepsche Heide, een veld vol paarsbruine struikjes, rillerig onder een bleek najaarszonnetje. Vanaf tientallen meters diep wordt het water opgepompt. Niets van te merken. De route voert langs eiken, dennen en varens. We veren over een tapijt van krakend blad. In de verte klinkt het ruisen van hoge dennen (lees: het verkeer op de A50). Door een natuurbrug over de snelweg kunnen ook edelherten en ander wild hier komen. Zoals de wolf.
2. DAG 1 - Door een bos vol paddenstoelen en dieren
De wildernis beleven in Nederland? Je moet er wel wat fantasie voor hebben, plus een flinke rugzak. In die van ons zitten slaapzakken, noten, mueslibollen, appels, een thermos (glüh)thee, regenjassen, fleecevesten, koplampen, kaarsjes, een kurkentrekker en nog ‘noodzakelijke’ spullen. Het lukt nog net om close-ups te maken van al die bizarre paddenstoelen. Vliegenzwammen. Porseleinzwammen. Zwavelkopjes. Sponszwammen. Foto’s maken mag, souvenirs uit het bos meenemen niet, waarschuwen boswachters. Want kastanjes, eikels, schors, paddenstoelen – het is voedsel voor de dieren. Die zien we niet, maar ze zijn er wel. Reeën, raven, vossen, konijnen, groene spechten, bosuilen, zwijnen, en misschien ook de wolf.
Als torren kruipen we door het bladertapijt, onze rugzakken zijn ons schild. De tijd kruipt mee. En zo raakt de zon alweer de toppen van de bomen, als we dat open veldje ontdekken, verscholen tussen beuken en kastanjes. Ons basecamp. Met vuurplaats, proviandhut en dat knusse huisje met glazen gluurwand.
3. HET BASECAMP - Slow-living tussen wikkelmuren
Het is inmiddels uur U in het bos, het diepblauwe uur tussen schemering en duisternis. Het moment waarop zwijnen gaan scharrelen, wolven huilen, edelherten burlen. De eerste fonkelende sterren verschijnen aan de hemel. Bij volle maan zou ‘ons’ grasveldje de plek zijn waar elfen dansen, zoals Martine Bijl ooit zong, tussen mos en vochtige zwammen.
Onze cabin, de looks en ligging, zijn minstens zo mooi als op de plaatjes. Het huisje is opgetrokken uit duurzame materialen (‘wikkelmuren’ van karton en hout), heeft zonnepanelen en een veranda met vlinderstoelen. Alles nodigt uit tot ‘slow-living’. Na dertig minuten is de houtkachel op dreef. Twee keer dertig minuten daarna is de linzenstoof gaar. Dan is ook de (eerste) fles wijn bijna op. Na het slow-cooking volgt het slow-showering. Eerst met de waterpomp de druk op twee bar krijgen en douchen als de houtkachel nog warm is. Het recept om te genieten: tempo vertragen en handen uit de mouwen.
DE ROUTE
Deze tweedaagse trektocht voert van Wezep (randje Noord-Veluwe, Gelderland) naar Zwolle (Overijssel). Beide plaatsen hebben een treinstation. Dag 1 (8 km) loopt van Wezep naar het Basecamp in het Zwolse Bos. Dag 2 (15 km) gaat verder richting Zwolle.
Het Cabiner Basecamp op de Veluwe is ook een prima uitvalsbasis voor dagwandelingen. Je loopt van NS-station naar NS-station, met het Basecamp als tussenstation.
Er zijn routes van 8 tot 88 km. Op de website van Cabiner vind je tips. Een link naar de routes ontvang je na je boeking. cabiner.com
4. DE TONNENBERG - Hotspot voor het heidehaantje
Pats! De ochtendzon glijdt rechtstreeks ons huisje in, via die grote glazen wand. Een eekhoorn schiet schichtig weg. De lucht is nog bleek, het licht goud. Achter het basecamp voeren bospaden de Tonnenberg (35 meter) op, ons extra ommetje voordat we aan de Cabiner-wandelroute naar Zwolle beginnen. De hei ligt nog te dutten onder dekens melkwitte mist. Lang duurt dat niet, want de zon vuurt haar stralen af en onder onze ogen verdampen de sluiers.
We zien zilverberken waarvan het blad slingers gele lampionnetjes vormt, eenzame vliegdennen ‘hoog’ op de Tonnenberg en honderden spinnenwebben waarin geen insect verstrikt zal raken nu de zon ze in de schijnwerper zet. Wat een prachtplek is dit. Zo één om voor jezelf te houden, maar het heidehaantje is ons voor. Het kevertje leeft van de blaadjes van de struikheide, die daardoor roestbruin kleurt en niet meer bloeit. Afgelopen jaar was het een piekjaar voor het gele kevertje.
5. DAG 2 - Terug naar de bewoonde wereld
Dag twee was achteraf best spannend. Niet het landschap zelf – de IJsselvallei is een kalm, open rivierenlandschap – maar wel het hindernisparcours dóór dat landschap. Het eerste uur wandelen we nog beschut tussen de bomen, daarna maakt de luwte plaats voor wind, water en groene uiterwaarden. We volgen de dijkweg langs het Apeldoornsch Kanaal naar Wapenveld, Berghuizen, Hattem. We picknicken bij een sluisje, waar een rode kater wandelaars besluipt voor een aai.
Het vervolg van de dijkweg is geblokkeerd. Een hek, en verderop nóg een hek. Maar de hulp komt snel. Vier medewandelaars die wel raad weten met de wildernis van de bewoonde wereld. De derde hindernis voor winterwandelaars is het veer over de IJssel. Wij kunnen vandaag nog mee, in november begint de winterstop. In de verte de spoorbrug van Zwolle. Een trein mindert vaart. Was het nog maar gisteren dat we in Wezep uitstapten? Wat de wildernis al niet met je doet.
Het Cabiner-concept
Een team natuurliefhebbers bedacht het Cabiner-concept: een netwerk van wandelroutes en off-grid hutten (cabins) op mooie afgelegen plekken in de Nederlandse natuur.
‘Unpluggen’ – even helemaal weg van de bewoonde wereld – kan inmiddels op vijf locaties: de Noord-Veluwe (basecamp, het enige veld met 3 hutten i.p.v. 1), de Drentsche Aa, de Sallandse Heuvelrug, het Dwingelderveld en het Horster Wold (een drijvende cabin). De locaties van de cabins zijn toegewezen door Staatsbosbeheer. De slaapplekken zijn alleen te voet bereikbaar. Je kunt maaltijden bestellen (plantaardig, lokaal).
De houtkachel is het hart van de cabin. Op het dak van de zelfvoorzienende huisjes liggen zonnepanelen voor stroom (verlichting, telefoon (USB) en ventilatiesysteem). Met een pomp haal je zelf het gefilterde grondwater omhoog. Tip: lees vooraf wat je moet doen om te genieten van je slow-living-verblijf.
