Waarom verstuurde de politie geen Amber Alert bij de vermissing van de Congolese Nsimire (14)?
Dat de politie weinig naar buiten brengt over een vermissing, betekent niet dat er op het bureau achterover wordt geleund. Alleen is er een verschil tussen dat wat de recherche weet en dat wat openbaar wordt gemaakt, schrijft de politie in een verklaring naar aanleiding van de vermissing van de 14-jarige Nsimire uit Den Haag.
De uitleg volgt op de forse kritiek die de afgelopen dagen klonk. Zo begrijpen mensen, onder wie de vader van het meisje, niet waarom er geen waarschuwingsbericht via Amber Alert is verstuurd nadat ze op 27 juli verdween. De politie krijgt ook verwijten dat er anders wordt omgesprongen met een vermissing van een wit meisje. Nsimire heeft een Congolese achtergrond.
"Deze veronderstelling staat volkomen haaks op onze overtuiging dat we een politie voor iedereen zijn", reageert de politie daarop. Nsimire is nu twee weken weg. Er is tot nu toe weinig naar buiten gekomen over de achtergrond daarvan. Dat is niet zomaar, zegt de politie dus, zonder op de details van de zaak in te gaan.
Reden om informatie niet openbaar te maken: het kan de zaak juist bemoeilijken. Denk aan een ontvoerder die weet krijgt van wat agenten aan het doen zijn en wat er al bekend is. Is iemand zelf van huis gegaan, dan kunnen ze uit schaamte juist langer wegblijven op het moment dat alle details op straat liggen. "Zeker jongeren", aldus de politie. En er is nog de mogelijkheid dat iemand vanwege de thuissituatie helemaal niet terug naar huis wil. Ook met de privacy van de vermiste zelf moeten agenten rekening houden.
Duizenden meldingen
Er worden in Nederland maandelijks duizenden mensen als vermist opgegeven; de meesten zijn snel weer terecht. Bij de eenheid in Den Haag, de regio waar Nsimire vandaan komt zijn er bijvoorbeeld zo'n driehonderd meldingen per maand. Daarvan gaat het in bijna zestig procent van de gevallen om minderjarigen.
De politie staat in dat laatste geval voor een keuze: een Amber Alert uitsturen of niet? Dat gebeurt maar één of twee keer per jaar. Dat is niet voor niks, de criteria zijn streng om te voorkomen dat het land overspoeld wordt met de alerts en dat daarmee de attentiewaarde afneemt.
Een Amber Alert volgt alleen als een kind in levensgevaar is. Ook moet het waarschuwingssysteem de kans op opsporing vergroten. Het heeft bijvoorbeeld weinig zin een alert uit te geven als er helemaal niets bekend is over de vermissing: geen kenteken van een auto die betrokken zou zijn of kenmerken van een vermeende ontvoerder. Wat ook de regel is, is dat een Amber Alert zo snel mogelijk na de verdwijning van een kind uitgaat. De vermissing van Nsimire werd bij de politie gemeld twee dagen nadat de familie voor het laatst contact met het meisje had.
Er is nog een alternatief: het Vermist Kind Alert. Daarmee zegt de politie dat er geen sprake is van levensgevaar, maar dat ze zich wel ernstig zorgen maken om het welzijn van het kind. Een Vermist Kind Alert wordt ongeveer twintig keer per jaar uitgestuurd.
Bij Nsimire gebeurde dat niet. Het is te vroeg om te concluderen of die beslissing terecht is geweest - al is het de vraag of de buitenwereld daar ooit kennis van krijgt. Wel benadrukt een woordvoerder van de eenheid Den Haag dat er andere middelen zijn ingezet om haar op te sporen. Zo is haar vermissing via verschillende media onder de aandacht gebracht.
Lees ook:
Pas als je je loyaal toont aan Nederland, een grapje over jezelf maakt, kun je voorzichtig iets eisen
In haar column ging Seada Nourhussen deze week in op de vraag waarom de media zo lang geen aandacht besteedden aan de vermissing van Nsimire. "Voor Nsimire is nog niet eens een Vermist Kind-Alert, dat media kan mobiliseren, uitgestuurd. Haar foto staat nu alleen bovenaan een pagina met - opvallend veel niet-witte - vermiste kinderen."
