Waar blijven de echte oplossingen voor vluchtelingen?

Vrijdag opent een groepstentoonstelling met de titel MACHT in Galerie Vriend van Bavink in Amsterdam. (www.vriendvanbavink.nl) Ik doe mee. Alle kunstwerken die te zien zijn, zijn in opdracht van de galerie gemaakt, en, en dat is bijzonder, daarvoor kregen we 'oud' papier ter beschikking uit het atelier van Lucebert. Nu moet ik bij Lucebert natuurlijk direct denken aan zijn te pas en te onpas geciteerde zin 'Alles van waarde is weerloos'. Het gedicht om die zin heen De zeer oude zingt uit 1974, heb ik nog maar eens opgezocht, want tot mijn grote schaamte moet ik bekennen, dat ik niet goed meer wist wat de oorspronkelijke context was.

de zeer oude zingt:

er is niet meer bij weinig

noch is er minder

nog is onzeker wat er was

wat wordt wordt willoos

eerst als het is is het ernst

het herinnert zich heilloos

en blijft ijlings

alles van waarde is weerloos

wordt van aanraakbaarheid

rijk

en aan alles gelijk

als het hart van de tijd

als het hart van de tijd

Bij het lezen moet ik nu denken aan het 'plan-Samsom' waarin Diederik Samsom voorstelt om vluchtelingen die vanuit Turkije met een bootje Griekenland bereiken moeten worden teruggestuurd om in Turkije over Europa verdeeld te worden. Een rare kronkel die ik moet uitleggen? Wel, ik stel me een Syrisch gezin voor, gevlucht voor grote ellende. Vernieling. Dood. Verlies. Verdriet. Na een lange tocht een tijdje gestrand in een kamp in Turkije, waar ze even op adem kunnen komen. Getraumatiseerd. Het is daar, in die kampen tamelijk uitzichtloos, dus natuurlijk probeert het gezin dat ik me voorstel, verder te reizen, op zoek naar iets beters. Met gevaar voor eigen leven in een rubberboot de Griekse kust bereiken. Wetende dat zo veel mensen het niet haalden. (er is niet meer bij weinig t/m en blijft ijlings)

Dan komt Diederik die roept: "Terug naar Turkije! Het kan me niet schelen of je getraumatiseerd bent en kleine kinderen op je arm draagt en zo blij was dat je deze overtocht overleefde. Hup, de boot in!"

En het gezin heeft geen andere keuze dan te doen wat hun wordt opgedragen. Ze belanden in een gevangenis waar ze een asielprocedure en een gevecht tussen Europese landen moeten afwachten: wie neemt hen op? alles van waarde is weerloos

Menselijkheid is mijn vertaling van aanraakbaarheid en die aanraakbaarheid maakt rijk. Als je het zo leest, is het einde hartverscheurend: als het hart van de tijd/ als het hart van de tijd

Kennelijk is het beleid er niet naar om met daadwerkelijke oplossingen te komen. Want wie wil dat mensensmokkelaars straks niet meer bestaan, dient er zorg voor te dragen dat ze niet meer nodig zijn. Wanneer vluchtelingen, bijvoorbeeld uit Syrië, gewoon een vliegtuigticket mochten kopen en legaal Europa konden bereiken om hier een beroep te kunnen doen op hun recht op asiel, was het snel afgelopen met de grootschalige mensensmokkel en kwamen economisch migranten ook niet meer zo gemakkelijk mee. Dat weet Diederik Samsom best.

Maar ja, nogmaals:

als het hart van de tijd/ als het

hart van de tijd

en

alles van waarde is weerloos.

undefined