Vrijwilligers willen niet dat 'hun' vluchtelingenopvang dichtgaat

Meters buiten het hek van de vluchtelingenopvang Crailo klinkt al het tromgeroffel. Zoals elke donderdagmiddag geven vrijwilligers drie uur lang muziekles aan asielzoekers. Nog wel, want de opvang moet 1 oktober sluiten, tot groot verdriet van regionale bestuurders én de vrijwilligers.

De tweehonderd vrijwilligers die zich aan 'Crailo' hebben verbonden, schreven een brandbrief aan Johan Remkes, Commissaris van de Koning van de provincie Noord-Holland. Zij willen dat de opvang open blijft. Margreet Kok (64), die van huis uit arts is en sinds 2000 werkt als taaldocent voor mensen met een niet-Nederlandse afkomst, noemt het plotseling genomen besluit een 'overval' en de sluiting 'heel treurig'. 'Hun' Crailo moet openblijven, is de boodschap.

"Eerst wilde men in het chique Gooi geen getto van armoede en misère maar toen de vluchtelingen kwamen, stonden mensen in de rij om te helpen", vertelt Nola Caffey (66). De celliste en voormalig asieljuriste is vrijwilliger van het eerste uur.

Taal-vrijwilliger Kok heeft een verklaring voor de animo: "We beseffen dat wij het hier in het Gooi heel goed hebben. Nu droogt de asielstroom op maar wij zijn ervan overtuigd dat er over een tijd weer plek nodig is. En dan zal de goodwill bij bestuurders en vrijwilligers zijn opgedroogd." Op het terrein verblijven nu nog maar zestig mensen. Ooit telde de locatie een azc met 1200 bewoners.

Caffey: "Achter de Turkse grenzen creperen duizenden mensen in kampen met amper water. Het is kortzichtig te denken dat deze mensen niet naar de Europese Unie zullen komen." Kok: "Je hoeft het nieuws maar een beetje te volgen om te onderkennen dat het vluchtelingenprobleem verre van vluchtig is. Het is grillig en onberekenbaar. De situatie van vandaag kan over een half jaar alweer anders liggen."

De bestuurders van de regio Gooi en Vechtstreek schreven een brief aan het Coa, waarin ze pleitten voor het 'op waakvlamstand zetten' van de opvang, voor het geval dat de vluchtelingenstroom weer op gang komt. Pieter Broertjes, burgemeester van Hilversum, betreurt het dat 'Crailo' niet wordt omgezet in een asielzoekerscentrum voor tien jaar. Juist omdat de komst ervan nogal wat voeten in aarde had.

In de brief gericht aan het Coa schrijft hij dat er veel moeite is gedaan voor de komst van vluchtelingen en dat hij de sluiting moeilijk kan uitleggen aan zijn bewoners. "Met het besluit is de bodem onder het vertrouwen in het lokale bestuur weggehaald." De regio stelt daarnaast dat er veel kosten zijn gemaakt voor de opvang, begeleiding en de communicatie met vrijwilligers en bewoners. Het noemt de communicatie van het Coa over het besluit ondermaats.

Kritiek die het Coa niet terecht vindt. "Het is niet het Coa dat hierover alleen beslist, maar de regionale regietafel, waarin provincie en gemeenten met elkaar bekijken hoe de opvang geregeld wordt. Het helpt bovendien niet als iedereen naar elkaar gaat wijzen en elkaar de schuld gaat geven wanneer er een besluit valt", zegt een woordvoerder.

Vrijwilliger Caffey, op een oude plastic stoel bij de ingang van het terrein, vertelt over het werk en de uitlaatklep voor de vluchtelingen. En over de tien kinderen die vorig jaar oktober begonnen met gitaarles. Na een paar maanden konden ze allemaal twee liedjes spelen. "Dat was mijn mooiste ervaring als muzikant ooit."

uit de brief van de vrijwilligers:

"Wij zijn met stomheid geslagen door het besluit dat Crailo op korte termijn dichtgaat. Een besluit dat naar onze mening ondoordacht en onbetamelijk is. Ondoordacht omdat nu op grond van speculaties op de korte termijn mogelijk onomkeerbare besluiten worden genomen. Onbetamelijk omdat je zo niet met mensen omgaat. Allereerst niet met de vluchtelingen die er nu verblijven, en zij die straks nog ons land gaan binnenkomen. Maar ook richting de honderden vrijwilligers, ambtenaren en bestuurders die zich met hart en ziel hebben ingezet om vluchtelingen opvang en zorg te bieden. (...) Sluiting van Crailo betekent kapitaalvernietiging, zowel fysiek als emotioneel kapitaal in de vorm van opgebouwde relaties, de inzet van vrijwilligers en gemeenten. (...) Het is moeilijk te bevatten dat wij in onze bevoorrechte regio geen enkele plek/locatie bieden voor de opvang van asielzoekers."

undefined