Vissenpoep en de opwarming van de oceanen
Nee, zegt voorzitter Doeke Faber het Productschap Vis, dierenwelzijn kan niet worden meegewogen in de criteria voor duurzaamheid die voor het keurmerk voor wildvangst van het Marine Stewardship Council (MSC) worden gebruikt. Waarom niet? Omdat duurzaamheid leunt op de pijlers people, planet en profit. Dit is een cirkelredenering. Om die te doorbreken stel ik voor om aan duurzaamheid ook de pijler pain toe te voegen. Zoals, zo geeft Faber zelf al aan in zijn artikel, voor het keurmerk voor gekweekte vis al wel wordt gedaan. Overigens is het ook zonder die pijler niet vol te houden dat duurzame vis duurzaam is.
Sterker nog, zeevis is het toonbeeld van een product dat in het kader van een duurzame wereld helemaal niet meer geconsumeerd zou moeten worden. Zelfs gekweekte zeevis is niet duurzaam, omdat die – ja, het is echt waar! – gevoerd wordt met in het wild gevangen vis. Uit een studie van het British Columbia Fisheries Centre in Canada blijkt dat per jaar ongeveer 35 miljard kilo wild gevangen vis wordt verwerkt tot vismeel en visolie om vissen in kwekerijen en – ja, ook dit is echt waar! – kippen en varkens in de vee-industrie te voeren. Dit betekent dat ruim een derde van de totale visvangst wordt gebruikt als diervoeder. Kortom, kweekvis is allerminst een duurzame oplossing.
Onzinproducten
Ophouden met het consumeren van vis zal de gezondheid van de mens niet schaden. Niet voor niets heeft de European Food Safety Autority (EFSA) onlangs negatief geoordeeld over alle gezondheidsclaims die visoliefabrikanten doen over, bijvoorbeeld, omega-3. Wie bedenkt dat voor een liter van dat spul minimaal twintig kilo vis moet worden gebruikt, komt in het kader van de overbevissing waarmee wij wereldwijd te kampen hebben al snel tot de conclusie dat dergelijke onzinproducten zo snel mogelijk uit de winkelschappen moeten worden geweerd. Overigens maken de vissen de olie niet zelf aan, zoals vaak wordt gedacht, maar krijgen zij die binnen via algen.
CO2
Volgens de Verenigde Naties zijn de wereldzeeën in het huidige vangsttempo in 2050 leeggevist. Naar de gevolgen kunnen we slechts raden. Vast staat dat de oceanen de helft van alle koolstofdioxide (CO2) – het belangrijkste broeikasgas – uit de atmosfeer opneemt. Een belangrijke rol hierin speelt vissenpoep. Dat bevat kalk, wat een buffer voor CO2 is. Als de zeeën worden leeggevist, zullen zij verzuren doordat er te weinig kalk is om het CO2 in het water op te nemen. Als de zeeën verzuren, verdwijnt plankton, dat eveneens een grote rol speelt in de opname van CO2 en de afgifte van zuurstof. En zo worden de wereldzeeën waarschijnlijk zomaar weer een stukje warmer‿
