Van Velzen / Op zoek naar Jomanda

Te midden van de magere weekendprogrammering huist één programma dat op zijn minst fascinerend is: ’Het Zesde Zintuig’, op zondag bij de KRO. Daarin wordt gestreden om de titel ’persoon met de meest bijzondere gaven’.

In november 2006 was het programma al eens te zien met een ’kick-off-uitzending’. Toen werd niet alleen het kaf van het koren gescheiden (er meldden zich 229 mensen met vermeende Jomanda-kwaliteiten), ook werd duidelijk dat je met het oordeel ’zweverig gedoe’ moeilijk wegkomt. Een voorbeeld: enkele kandidaten wisten zonder voorkennis en geblinddoekt te vertellen dat ze in de kamer stonden waar kunstenares Mathilde Willink was overleden. Dat kon je gerust eng noemen.

Geruststellender was het geweest als aan het eind van de uitzending werd gezegd dat het allemaal maar in scene was gezet. Maar die mededeling kwam niet. Het vervolg van de serie trekt dan al gauw als een magneet naar de beeldbuis. Inmiddels is de elite van hoog sensitieven overgebleven om via opdrachten te bewijzen dat ze inderdaad over een zesde zintuig beschikken.

Om erop toe te zien dat de deelnemers niet door valse zintuigen worden gedreven, zijn drie onafhankelijke waarnemers aangesteld. De vorige keer moesten de kandidaten binnen een groep van tien vrouwen, er twee aanwijzen die zwanger waren. Dat bleek lang niet altijd te lukken, maar áls het lukte, was het steeds dezelfde (inderdaad zwangere) vrouw die werd aangewezen. Kan toeval zijn. Dus verder met opdracht twee.

Een geblinddoekte ontmoeting met een bekende Nederlander in een hotel. Aan de hand van een babyfoto moesten de kandidaten er achter zien te komen wie de bekende landgenoot was die daar stilletjes op die stoel zat. Robert Jensen, dacht iemand. Dat was hartstikke fout en lachen omdat het fout gaat, is stiekem ook een sterk punt van het programma.

Toen was Liesbeth aan de beurt: ,,Ik ben niet goed in namen, maar ik krijg Johan door. Hij heeft last van zijn knie en heeft verdriet om zijn overleden vader.” Het bleek John de Wolf, die eigenlijk Johan heet en inderdaad kampte met zowel een knieblessure als het onverwerkte verlies van zijn vader. Toen sommigen ook de moord in een parkeergarage nog gedetailleerd wisten terug te halen, waren alle twijfels weg: dat zesde zintuig bestaat.

Wat wel enige vraagtekens oproept is het competitie-element waaraan het programma (vorige week 944.000 kijkers) is opgehangen. Menselijke gevoelens zijn toch iets anders dan een songfestival. Beetje eigenaardig dus om die dan maar langs een meetlat van winnaars en verliezers te leggen.

Neemt niet weg dat het zondag (21.25 uur, Nederland 1) weer smullen wordt. Kunnen de negen overgebleven kandidaten de gruwelijke moord aanvoelen van de gebroeders De Witt? Voelen zij aan dat ze op een dierenbegraafplaats zijn? Ik gok op Marchien. Voor wat het waard is met vijf zintuigen.