Van de Goor wil nog één hoofdprijs als speler

Hij had niet eens zullen spelen. Al is hij dan aanvoerder, hij stond gewoon bij de andere vier reserves in de hoek achter de reclameborden, slechts tijdens time-outs uitgenodigd om in een sjokkend loopje achter op het veld warm te blijven. Zoals dat gaat met reserves. En met spelers die op hun retour zijn ten gevolge van leeftijdsslijtage.

Maar toen het in de eerste set niet lekker liep en Omniworld de sterkste indruk maakte, besloot coach Jeroen Bijl hem bij de stand 12-12 in het veld te brengen voor de jonge Joram Maan.

Het was een gouden wissel. Van de Goor zette ijzersterke blocks en priemde zijn aanvallen in het veld van Omniworld, van de zijkant of door het midden. Van 12-12 werd het 17-12, en dat was nog maar het begin.

Dat Dynamo de eerste set won, was daarna niet gek meer. Dat ook de volgende twee sets naar de thuisclub gingen, was na tweemaal een 20-23 achterstand zoiets als een wonder. In beide gevallen werd het 26-24.

Hoe mooi was het dat Van de Goor in de derde set bij 20-23 aan service kwam. Normaal zijn zijn opslagen makkelijk te verwerken voor de tegenpartij, maar hij zette er een serie van vier punten op rij mee neer en verdiende daarmee een matchpoint. Een stuiptrekking van de gasten uit Almere gunde hem de verzilvering net niet; het einde kwam in de volgende servicebeurt van Dynamo.

,,In Italië dragen ze zo'n overwinning aan iemand op. Ik hield daar nooit van, maar deze winst wil ik opdragen aan Herman ten Cate, mijn osteopaat, die me twee weken geleden uit de fysieke misère heeft geholpen'', lachte Van de Goor, die al een wandelende medische encyclopedie is genoemd.

Zijn fysiek liet ditmaal volle inzet toe. ,,Het moest bij mij komen van opportunisch spelen en trainen. Het was vier maanden lang drie keer springen en dan was ik kapot. Nu kan ik tien keer springen en er is niets aan de hand.''

Omniworld vocht het laatste punt aan, emotioneel en woedend. De bal, die uit gegeven werd, zou nog door een Dynamo-speler geraakt zijn. ,,Ik kan me wel iets bij hun kwaadheid voorstellen'', zei Van de Goor eerlijk. ,,Het was doorgaan met de wedstrijd of einde seizoen. Ze kwamen uit een uitzichtloze situatie terug. Maar dat kwamen wij ook.''

En dus gaan Dynamo en Nesselande, dat dinsdag de serie tegen Orion in zijn voordeel beslechtte, in een best-of-five uitmaken wie volleybalkampioen wordt. ,,Finales halen is mooi, maar mag niet tot tevredenheid leiden'', filosofeerde Van de Goor.

,,Dit zijn de mooie wedstrijden, dit is de kick. Het is aan ons Nesselande te breken. Aan mij zal het niet liggen; dit is mijn laatste mogelijkheid als speler nog een hoofdprijs te winnen'', keek hij vooruit. Volgend jaar speelt hij niet meer, maar is hij technisch directeur van Dynamo.