Vader- en zwangerschapsverlof in Europa
Veertien dagen vaderschapsverlof is veel, als je het vergelijkt met andere Europese landen. Het staafdiagram over 'kraamverlof vaders', een term die niet zo goed 'bekt' maar duidelijker is, laat dat goed zien.
In Nederland is wettelijk niets geregeld. Er zijn alleen afspraken in cao's en binnen bedrijven. In die situatie komt binnenkort verandering: in de nieuwe Wet arbeid en zorg, die bij de Eerste Kamer ligt, is een vaderschapsverlof voor 'partners' van twee dagen opgenomen. Betaald.
De nieuwe wet voorziet ook in een betaald adoptieverlof van vier weken, voor elk van beide ouders.
De ruimhartige wettelijke regelingen voor vaderschapsverlof in Denemarken en Zweden vallen in de praktijk een klein beetje tegen. In Zweden krijg de vader maar ongeveer 80 procent van zijn loon doorbetaald, in Denemarken 60 procent.
Nederland scoort ook maar matig met zijn regeling voor zwangerschapsverlof. Extra weken voor tweelingen zoals in Duitsland en Frankrijk kennen we hier niet. In Frankrijk krijgt de moeder ook nog eens meer verlof vanaf het derde kind: 26 weken.
In België en Groot-Brittannië krijgt de moeder overigens maar een gedeelte van haar loon doorbetaald.
Zweden heeft een gecombineerd regeling voor zwangerschaps- en ouderschapsverlof van in totaal 450 dagen. De moeder moet daarvan 50 dagen voor de geboorte opnemen. Zij krijgt 80 procent van haar loon.
In Denemarken kan de vader de laatste tien van de 28 weken zwangerschapsverlof van de moeder overnemen.
