Uitslag

a.vandenbrand@trouw.nl

We zeiden dat ze zich niet zo druk hoefde te maken om die Entreetoets. Maar haar hele korte leven zit dochter al in over testen, toetsen, spreekbeurten, uitvoeringen en examens - over alles, kortom, waarbij ze binnen beperkte tijd moet etaleren wat ze kan.

Wat ook niet hielp: ze had gezien hoe groot onze spanning én opluchting waren geweest toen haar broer twee maanden geleden het begeerde aantal Citopunten binnensleepte. Het maakte ons 'zó belangrijk is het nu ook weer niet' weinig overtuigend.

"Ik heb de uitslag!", zei ze afgelopen woensdag, wapperend met een witte envelop.

"We maken 'm thuis open", zei ik.

Of het niet op het schoolplein kon, vroeg ze, want behalve dat ze heel benieuwd was, wilde ze ook heel graag spelen met een vriendinnetje.

"We maken 'm thuis open", zei ik nog een keer.

De uitslag deed haar in snikken uitbarsten.

"Het is toch goed?", zei ik.

"Het is helemáál niet goed", huilde ze.

Met één handgebaar trok ze haar broers test uit een la.

"Dít is goed", zei ze.

Zijn uitslag was een schooltype hoger.

Dat haar vriendinnen strakke gymnasium-uitslagen begonnen te sms'en, maakte de zaak er niet beter op.

Het gaat er niet om dat je het allerhoogste schooltype bereikt, zei ik. "Het is de bedoeling dat je terechtkomt waar je thuishoort, zodat je dingen leert die je leuk vindt, waardoor je werk krijgt waarvan je gelukkig wordt." Dat school daartoe een middel is, en geen doel, zei ik. Dat we ons zo druk hadden gemaakt om haar broer omdat wij denken dat hij op de ene school beter tot zijn recht komt dan op die andere. Dat die andere daarom niet minder is.

Mijn tomeloze monoloog stopte haar huilen. Maar de argwaan bleef.

"Dus ik kom niet in de klas bij Bella en Iris?"

"Nee." Ik kon het niet mooier maken dan het was.

Toen ik haar aan het eind van de middag ophaalde bij haar vriendinnetje, was haar humeur opgeklaard. Als ze dan toch niet bij Bella en Iris in de klas kwam, zei ze, kon ze net zo goed nog eens andere scholen bekijken. En als ze nu haar best deed in de brugklas, dan kon ze toch gewoon naar hetzelfde schooltype als haar broer?

Tegen bedtijd lag de wereld weer open.

undefined