Theaterrecensie
Uiteindelijk kijk je toch naar mensen die met neptanden en bloed draculaatje spelen
Kinderen van Judas
Toneelgroep Oostpool/Het Nationale Theater
★★☆☆☆
Vijf jaar geleden zijn ze voor het laatst bij elkaar geweest, de vampiers, maar welk jaar het nu is? Ze staren wat vaag voor zich uit, hebben moeite dingen op een rijtje te zetten. En dan gaat de telefoon: de grote leider!
In 'Kinderen van Judas' zijn vampiers net mensen. Met gewone hebbelijkheden, behoefte aan idolen en dol op flauwe grapjes. Dat lijkt onschuldig, maar helemaal ongevaarlijk is het niet. Je kunt als toeschouwer zomaar van je stoel getrokken worden als je iets doet wat niet bevalt. En dan gaan die zuigtanden toch echt in je hals.
Onder leiding van regisseur Jeroen de Man doen zeven acteurs in deze coproductie van Toneelgroep Oostpool en Het Nationale Theater hun best zich in te leven in de eeuwige existentie van een vampier. Dat doet, zeker in het repetitielokaal, een geweldig beroep op ongebreidelde fantasie. Dat is aan de productie af te zien.
Een eindeloos bestaan
En nee, dat valt niet mee. Probeer je maar eens voor te stellen hoe dat is, om eindeloos te bestaan. De gedachte alleen bezorgt je al haast een burn-out. En inderdaad, daar zit ook één van de vampiers hier flink tegen aan te hikken. En dan moeten de anderen hem weer op het juiste vampierspoor zien te krijgen door mensen als potentiële slachtoffers na te spelen.
Aldus lukt het niet om het publiek in een bizarre, vervreemdende wereld mee te trekken. Je blijft aankijken tegen mensen, die met scherp uitstekende hoektanden en nepbloed draculaatje proberen te spelen.
En het begint zo aardig. Met een smeuïg onhandige presentatie voor een opgelapt roodfluwelen gordijn, dat vage vermoedens van een ouderwets grandguignol-theater oproept, en een steeds woester door de muziekgeschiedenis hamerende tingeltangel. Dat heeft nog een meezuigend effect.
Stuurloos
Na de tranceachtige komst van de grote Aura echter raakt elke lijn zoek. De voorstelling zwalkt stuurloos van de ene repetitievondst naar de andere. Soms grappig, vaker melig. Teugelloze verbeelding leidt tot ongecontroleerde chaos. En als vanzelf tot veel onnodig schreeuwend stemgebruik. Daar laat De Man als spelleider toch een paar flinke steken vallen.
Al te snel maakt het ongrijpbare beeld van de vampier plaats voor het cliché van de met zijn eigen verzinsels meehollende mens.
De tournee gaat door tot en met 24 maart 2018. Kijk op www.toneelgroepoostpool.nl of www.hnt.nl
