Tulpmania geen soepel geheel
THEATER
De Veenfabriek, Slagwerk Den Haag, Asko|Schönberg Tulpmania ***
Wie deze maand door het platteland van Noord- en Zuid-Holland rijdt, kan weer volop genieten van de bollenpracht. Zo kom je goed in de sfeer voor 'Tulpmania', een grootschalige locatievoorstelling van de gezelschappen De Veenfabriek, Asko|Schönberg en Slagwerk De Haag. In de gigantische bollenschuur van Fred Molenaar in Voorhout wordt het publiek onthaald op een avond rond de tulp; over de plant zelf en over de zeventiende-eeuwse 'tulpencrisis'.
Maar regisseur Paul Koek trekt het nog verder door en behandelt ook thema's als hebzucht, macht, verlangen en nationale of individuele identiteit. Dit doet hij met het beproefde concept van de 'Veenproeven' die De Veenfabriek al jaren organiseert: intieme avonden met lekker eten, drinken, praten en kijken. Jammer genoeg is de avond te divers en Molenaars bollenschuur niet intiem genoeg om dit concept hier te laten slagen.
De veelvormigheid van de avond wordt veroorzaakt door verschillende artistieke handschriften: muziek van Yannis Kyriakides, bloemrijke poëzie van Saskia de Jong, een groot amateurkoor, een keur aan musici en slagwerkers, plus een bende acteurs en zangers die proberen het geheel aaneen te rijgen.
Daar hebben ze een kluif aan, 'Tulpmania' is allesbehalve een soepel lopend geheel. Gelukkig zijn veel afzonderlijke delen bij vlagen prachtig, zoals de Ode aan de bol: eerst orgastisch voorgedragen door Milena Haverkamp en vervolgens sprankelend gezongen door Jennifer van der Hart. Ook het interview met Molenaar en diens vrouw is in een mooie kakofonische vorm gegoten: meerdere koppels acteurs worden al klessebessend door de ruimte gereden en echoën op hilarische wijze elkaars teksten.
Dit soort scènes zijn, hoewel te lang, verrassend en onderhoudend. Maar de avond kent meer momenten die echt te langdradig zijn en waarin de verveling toeslaat (bijvoorbeeld tijdens een voordracht van Winnie Sorgdrager over identiteit). Bovendien is het allemaal vrij cerebraal en ironisch, het gevoel wordt weinig aangesproken.
Ja, aan het einde van de avond, in een andere enorme hal, ontstaat er kort een soort transcedent moment. De toeschouwer ligt op een soort ligstoel, de ruimte vult zich met rondkolkende boventonen, lichtjes golven op en neer en als punk-tulp verklede acteurs bewegen mysterieus door de ruimte. Even ontstijgen we zo het wereldse en wordt de passie voor die kleine bol bomvol leven tastbaar.
Zonde dat er daarna nog een ironisch moment op een bloemencorsowagen volgt en de vervoering weer teniet wordt gedaan.
www.veenfabriek.nl
undefined
