The Fairy Queen

Semi-opera

Nederlandse Reisopera en Veenfabriek ***

Kruimeldief, skippybal, paraplu, zitzak: op het toneel in 'The Fairy Queen' van Purcell is het één grote inboedelkermis. Het huis staat dan ook letterlijk op zijn kop. Drie uur lang is het podium van zangers, acteurs en orkestleden die in deze wanorde bijzonder goed hun eigen weg weten te vinden. De Reisopera, sinds gisteren niet meer de 'Nationale', maar de 'Nederlandse', vroeg regisseur Paul Koek en zijn muziektheaterensemble Veenfabriek om met de musici Purcells semi-opera op de planken te brengen. Het is hun eerste gezamenlijke productie, eentje vol kleur en glimmers, waarin gesproken Shakespeareteksten en aria's elkaar opvolgen.

In het bos is de elfenkoningin Titania (Robijn Wendelaar) met haar rossige haar en rauwe stem een hele tante. Tussen haar en haar Oberon (Reinout Bussemaker) is het ruzie; zij wil haar zogeheten wisselkind niet afstaan, hij betovert haar zodat ze verliefd wordt op een ezel. En tussen Lyander, Hermia, Demetrius en Helena loopt het ook al niet lekker. 'Nee, je stoort niet, ben je gek joh, put him through', hilarisch is het acteerwerk van Rogier Schippers, die als luid bellende zakenman de zaal in loopt.

Punk en kauwgum
Stuk voor stuk voortreffelijke acteurs, alle karakters. Ze buitelen met hun kunst over de zangstemmen van Nina Lejderman - betoverend als maangodin in 'Thrice happy lovers' en 'O let me weep' en Thorbjorn Gulbrandsoy (Phoebus de zonnegod), om er een paar te noemen. Want ook Bernadeta Astari, Dave ten Kate en Iris van Wijnen zetten fraaie prestaties neer. De zangers kruipen in diverse rollen en van de ene jurk in het andere pakje - de bonte kostumering is van Dorothée Curio, die samen met Theun Mosk ook het decor ontwierp. Punk, felle kleuren, kauwgumkauwerij, typetjes: extreem theatraal, over de top en veel van hetzelfde, deze 'Fairy Queen'.

Een Queen trouwens die de dirigent omhelst, hem in slaap wiegt met een opgezet konijn in zijn armen; de jonge Sri Lankaan Manoj Kamps laat het zich welgevallen, hij slaat niet alleen volkomen relaxed de maat in skinny jeans en T-shirt, hij speelt ook Titania's wisselkind.

Kamps is links, rechts, in het midden, op een ladder of een tafel, steeds duidelijk in het zicht van zangers (solisten en Consensus Vocalis) en instrumentalisten. Die laatste groep wordt gevormd door Combattimento, en zit in een hoek op het podium. Er is geen orkestbak, Purcells harmonieën vloeien tussen het huisraad door - beetje kruidiger kan geen kwaad - en plooien zich flexibel rondom de zangstemmen, versmelten zelfs met een elektrische gitaar.

The Fairy Queen: t/m 6 maart in diverse zalen. www.nationalereisopera.nl

undefined