Tellegen geniet van contact met lezertjes

Misschien is het als grap bedoeld maar er klinkt toch ook veel ernst in door. Het werk van Tellegen is ook bij volwassenen populair. Dat blijkt weer als er even later een vrouw met een boek in haar hand voor het tafeltje van de schrijver staat. Ze wil het laten signeren. Als Tellegen vraagt: “Voor wie is het?” antwoordt de dame met een lachend gezicht en niet zonder trots: “Voor mij.”

De auteur grijnst en zet vriendelijk z'n handtekening.

Een bonte mengeling van kinderen en volwassenen is op de signeersessie van Toon Tellegen afgekomen. Tellegen schreef het Geschenk voor de Kinderboekenweek 1998. Iedereen lijkt opgetogen en er heerst een vrolijke stemming. Een klein meisje begint opeens hard te lachen als ze de omslag van Tellegen's boek 'Dokter Deter' ziet. Het plaatje, waarop een dokter te zien is die een roodharige vrouw ondersteboven in een emmer stopt, valt erg in de smaak.

Sommige kinderen worden na verloop van tijd een beetje nerveus. Ze willen per se een handtekening van de schrijver. Zenuwachtig vraagt een meisje: “Papa heb je een pen?” De man antwoordt laconiek: “Die zal hij zelf ook wel hebben.” Dat stelt het meisje gerust. 'Ik had het kunnen weten. Een schrijver heeft altijd een pen bij zich, anders is het geen schrijver', lijkt ze te denken.

Tellegen geniet zichtbaar van het contact met zijn lezertjes en hun ouders. Het liefst zou de schrijver doorgaan met het ontmoeten van de kinderen maar toch is hij wel bereid even tijd vrij te maken voor een persmuskiet. Erg happig op mediabelangstelling is Tellegen echter niet.

Gevraagd wat hij er zo aardig aan vindt om boeken te signeren tijdens deze kinderboekenweek, vertelt Tellegen: “Ik vind het leuk om in boekwinkels te komen en kinderen te ontmoeten. Soms krijg ik een tekening en af en toe een taart. Dat komt doordat er veel taarten in mijn boeken voorkomen. Laatst kreeg ik een zelf-geschreven dierenverhaaltje. Zoiets vind ik altijd leuk omdat het me nieuwsgierig maakt. Ik kijk dan of iemand dezelfde woorden en zinnen gebruikt als ik.”

Hoewel kinderen meestal positief reageren op Tellegen's verhalen, zijn er ook wel eens negatieve reacties. “Ik heb wel eens brieven van schoolkinderen gekregen waarin stond dat er zo weinig gebeurt in m'n boeken en dat ze niet spannend zijn. Een van de schrijvertjes schreef me dat er zoveel van hetzelfde instaat. “Zo kan ik ook een boek van honderdtien bladzijden maken,” stond erbij aldus een lachende Tellegen.

- Vervolg op pagina 8

Tellegen las als kind niet veel VERVOLG VAN PAGINA 1

Zelf las Tellegen niet veel toen hij jong was. Voor z'n twaalfde was hij niet zo geïnteresseerd in boeken: “Ik kan me niet herinneren dat ik als jonge jongen in Den Briel naar de bibliotheek ging. Tussen m'n vijftiende en m'n vijfentwintigste heb ik wel veel gelezen maar dat waren geen kinderboeken.”

Persoonlijk werd Tellegen beïnvloed door de Russische literatuur en de Griekse en Latijnse klassieken. Maar zijn fantasierijke, bizarre kinderboeken lijken er ook op te duiden dat hij een band heeft met het surrealisme en het dadaïsme. “Of ik het mooie stromingen vind weet ik niet, maar ik ben er inderdaad wel door beïnvloed,” legt de schrijver uit.

Het moeilijkste aspect van het schrijven vindt Tellegen de verhaalontwikkeling. “Daarom schrijf ik liever verhaaltjes en gedichten.” In die verhalen komen volgens hem geen autobiografische elementen voor. “Alleen 'Juffrouw Kachel', dat gaat over een gemene juf op school, is autobiografisch.”

Opvallend is dat Tellegen met veel verschillende illustratoren werkt. “Dat is niet een wens van mij alswel het beleid van uitgeverij Querido. De keuze van de illustratoren wordt altijd met me doorgesproken en ik ben er zeer tevreden over.”

Het belangrijkste streven dat Tellegen met zijn boeken heeft is “dat ze dierbare herinneringen oproepen. Kinderen hoeven er niet iets van te leren. Als ze er maar plezier aan beleven.”

Na het gesprek zwaait een glimlachende Tellegen nog even naar de interviewer. 'Zo, die onzin is voorbij', lijkt hij te denken. Nu gaat hij signeren in Leiden. Eindelijk kan hij weer kinderen te woord staan in plaats van grote mensen.