Tedere IJslandse muziek

Voor zijn project 'Island Songs' reisde de IJslandse muzikant en componist Ólafur Arnalds zeven weken door zijn land. Elke week nam hij op een andere plek een nummer en videoclip op. Hij stelde zich een specifiek doel: het schetsen van een beeld van de rijke muzikale cultuur van IJsland. Maar wél een ander dan wordt opgeroepen door publicaties van het IJslandse toerismebureau.

"Dat toerismebureau doet het voorkomen alsof IJslandse artiesten geïnspireerd worden door de indrukwekkende natuur in ons land", legt Arnalds over de telefoon uit. Fel: "Maar in werkelijkheid gaat niemand hier naar buiten om een vulkaan te bekijken en dan een nummer te schrijven. Dat is een sprookje. In plaats daarvan wil ik laten zien hoe de muziek leeft in kleine gemeenschappen en hoe mensen hun leven en muziek vormgeven."

De IJslander is vooral bekend van zijn minimalistische composities, die tegen de klassieke muziek aanschurken. Ook schreef hij veel voor film en televisie, zoals de met een Bafta bekroonde soundtrack voor televisieserie 'Broadchurch'. Voor dit project ging hij op pad door IJsland, samen met regisseur Baldvin Z, want bij het album Island Songs hoort een documentaire. Op zeven plekken maakte hij opnames met evenveel lokale kunstenaars. Lang hoefde Arnalds niet te zoeken naar geschikte kandidaten. Want voor een land dat slechts 330.000 inwoners kent, kent IJsland een bijzonder bloeiende muziekcultuur.

De bekendste artiest is natuurlijk Björk, maar daarnaast heeft het land ook succesvolle artiesten als Emilíana Torrini, Sigur Rós, Of Monsters and Men, GusGus en Jóhann Jóhannsson voortgebracht. Voor het nummer 'Particles' werkte Arnalds samen met zangeres Nanna Bryndís van folkband Of Monsters and Men, en hij koos een vuurtoren als locatie. Maar ook minder bekende artiesten vonden een plaatsje in zijn project. Voor 'Árbakkinn' reisde hij af naar het huis van dichter Einar Georg in het dorp Hvammstangi en voor de opnames van 'Raddir' trok hij zich met het South Iceland Chamber Choir terug in de kerk van Strandarkirkja.

Hoewel de 30-jarige IJslander elk nummer een eigen plek, instrumentatie en persoonlijkheid heeft geprobeerd mee te geven, klinkt het album toch als één geheel. Het merendeel van de songs ademt een contemplatieve en licht melancholieke sfeer, vooral dankzij de ingetogen en soms bijna teder aandoende instrumentaties waarin de piano en stemmige strijkers een hoofdrol spelen.

Voor Islands Songs koos Arnalds er bewust voor de stad achter zich te laten en zijn oor te luisteren te leggen in dorpen. "Ik ben zelf opgegroeid in de stad en wilde ontdekken wat daar buiten gebeurt, in de kleine gemeenschappen die niet veel aandacht krijgen. Ook wilde ik dit keer mensen bezoeken en de muziek in hun eigen omgeving opnemen. Liever dan dat ze naar mij moesten komen en alles om mij draaide. Deze aanpak heeft ertoe geleid dat je iets meekrijgt van het geluid en de sfeer. Het bracht het gevoel van thuis in de songs."

Bij de keuze van de locaties liet de muzikant zich soms leiden door de plek en soms door de artiest waar hij mee wilde werken. "Voor het nummer 'Árbakkinn' wilde ik graag met een dichter werken. Toen zijn we op zoek gegaan naar een juiste persoon; iemand die persoonlijkheid had en het goed zou doen op film. Uiteindelijk kwamen we bij Einar Georg uit. Voor het laatste nummer van het album 'Doria' koos ik juist eerst de locatie. Het is opgenomen in Reykjavik, op de plek waar ik mijn eerste concert gaf. Het is een plaats die voor mij veel betekenis heeft en het maakt de cirkel mooi rond. Ik ben met dat nummer als het ware teruggegaan naar de start."

'Islands Songs' is verschenen bij Universal Music.

undefined