Syriër Fadi verruilde Ter Apel voor Almere. ‘In Nederland zijn de mensenrechten het best’

Inmiddels verblijft Abu Bakr sinds vrijdagnacht in de brandweerkazerne op het Almeerse industrieterrein Markerkant. Bij de ontmoeting met de verslaggever geeft hij een hand, en legt zijn tweede hand er hartelijk bij. Hij komt net uit de douche, draagt een fris blauw T-shirt en heeft een geurtje op. Hij heeft zin in het interview, vertelt hij via een tolk. “Jarenlang heb ik Nederland bestudeerd. Een land waar je kunt zijn wie je bent en denken wat je wilt. Ik ben zo blij dat ik er nu ben.”

De ervaringen op het veld hebben zijn beeld van Nederland niet beschadigd. Hij paste er wel voor op om in Ter Apel gebruik te maken van het toilet. “Ik was bang dat ik ziek zou worden, en ging meestal in een café in het dorp. De toiletten werden wel schoongemaakt, maar door alle kinderen en de enorme hoeveelheid mensen die er gebruik van maakten, waren ze na vijftien minuten alweer vies.” Abu Bakr kent niemand die aan het gebrek aan hygiëne in Ter Apel klachten heeft overgehouden. “Hooguit een griep.”

Ook het Rode Kruis, dat sinds 29 juni de Almeerse crisisnoodopvang bestiert, zegt bij de 50 mannen die vrijdagavond werden afgeleverd weinig medische gevolgen te zien van het karige verblijf op het Ter Apelse veld. “Al weet je nooit precies wanneer mensen wat hebben opgelopen”, zegt manager Inge Helena Rietjens. “Maar de klachten die deze mensen hebben, zijn dezelfde als van mensen die de weken daarvoor bij ons kwamen.”

Twaalf mannen per kamer

Vrijdagavond wachtten de medewerkers van het Rode Kruis en een tiental bewoners de mannen uit Ter Apel op. In twee dagen tijd richtte de hulpverleningsorganisatie met de gemeente Almere de laatste ongebruikte vleugel van de brandweerkazerne in voor zo’n twaalf mannen per kamer. Op de gang staan lockers, maar daar zit weinig in.

“De hele capaciteit moest worden uitgebreid”, vertelt Rietjens. “De gemeente is echt ongelofelijk behulpzaam geweest om ons alles te leveren wat we nodig hebben: meubels, stapelbedden, koeling, extra wc’s. Ook hebben we meer medische ondersteuning. We zijn er trots op dat we hier 275 mensen nu bed, bad en brood kunnen geven. En nog wel iets meer dan dat.”

In de garage van de brandweerkazerne zijn de luiken opgerold en waait het aangenaam door. In het midden van de enorme ruimte is een keuken geïmproviseerd waar de bewoners hun eigen eten kunnen koken. “We zoeken voortdurend naar manieren om mensen bezig te houden”, vertelt Rietjens. “Zodra bleek dat ze het Nederlandse eten niet lekker vonden, hebben we besloten dat ze hun eigen salades mogen maken.”

Gevlucht uit Syrië

Abu Bakr voelt zich ontspannen in Almere, zegt hij. “Moe ben ik niet.” Hij geeft zich nu over aan het proces. Nederland is bereikt. Hij vluchtte in 2017 vanuit Syrië met zijn vrouw en drie dochters naar Turkije. Toen een van zijn dochters ernstige oogproblemen kreeg, bleek de behandeling in Turkije te duur en bracht hij zijn gezin terug naar de omgeving van Damascus, vertelt hij. “Er wordt daar niet meer gevochten, maar veilig is het er ook niet.”

Zelf keerde hij terug naar Turkije en bestudeerde daar drie landen waar hij heen zou willen: Duitsland, België en Nederland. “Ik koos voor Nederland, want daar zijn de mensenrechten het best.” Hij hoopt dat hij, net als een vriend die twee jaar geleden Nederland bereikte, zijn gezin uiteindelijk kan laten overkomen.

Als iets dat in de weg gaat staan, vreest hij, zijn het de ‘vakantiegangers’ die uit veilige landen komen en ook proberen Nederland binnen te komen. “Mensen die niet uit crisislanden komen bezetten de plekken van mensen die het echt nodig hebben.”

Kleine groep zorgt voor problemen

Locatiemanager Rietjens is het met hem eens: “Dit is een kleine groep, die Nederland niet per se nodig heeft om een leven op te bouwen maar het gewoon even probeert. Zij zijn helaas ook de mensen die hier in de opvang het vaakst voor problemen zorgen. Dit straalt wel af op de andere vluchtelingen die enorm hun best doen.”

“Het was een fijn gesprek”, zegt Abu Bakr. “Ik ben zo blij dat ik nu hier ben, dat wilde ik vertellen.”

Rietjens kijkt er tevreden bij: “Fadi wil er hier echt wat van maken. Alleen dat luchtje al”, lacht ze. “Jammer dat dat niet overkomt in de krant.”

Lees ook:

De eerste stap in de asielprocedure is nu: douchen

Extra eten, drinken en spullen. De situatie voor buiten slapende asielzoekers in Ter Apel lijkt iets te verbeteren. Hoewel, dikkere dekens voor de steeds koudere nachten zijn er niet.

Ik denk dat je moederland niet is waar je geboren bent, maar waar je wordt behandeld als mens’

Op het veld bij aanmeldcentrum Ter Apel wachtten zaterdag zo’n 450 asielzoekers voor de hekken op nieuws over hun toekomst. Vier van hen vertellen over het leven op het veld en het leven dat zij achterlieten.