Suzanne Schulting leert wat winnen is

Spiedend als een roofdier taxeert ze haar tegenstandsters. Die hebben helemaal niets in te brengen. Suzanne Schulting is in de Amsterdamse Jaap Eden-hal op alle vier afstanden de onbetwiste nummer één. Met speels gemak wordt zij deze zondagmiddag Nederlands kampioen. "Missie volbracht", stelt ze tevreden vast.

Hooguit 500 toeschouwers hebben de titelstrijd vanaf de tribune gevolgd. Het contrast met het volle Thialf is groot. Daar had Schulting afgelopen weekeinde ook op het ijs kunnen staan, met haar ticket voor het EK sprint op zak. Dankzij een succesvol uitstapje naar de langebaan, bij de NK afstanden, stond ze plots voor een luxe keuze.

Het werd het NK shorttrack en daarvan heeft ze geen spijt. "Ik heb wel met een raar onderbuikgevoel naar het EK op tv gekeken", bekent het Friese multitalent. "Rijden in een uitverkocht Thialf is natuurlijk supervet. Maar het paste niet in mijn planning en dat is onwijs jammer, maar dit was gewoon de beste keus."

Suzanne Schulting, officieel nog junior, brak het afgelopen jaar al door naar de wereldtop van het shorttracken, met als hoogtepunt een vijfde plaats op het WK in Seoul. Dit seizoen pakt ze brutaal podiumplaatsen in de World Cups en baart ze opzien met spectaculaire passeerbewegingen. Dat doet ze in de stijl van Sjinkie Knegt, haar jeugdidool en huidige ploeggenoot.

Suzanne Schulting komt uit een sportief nest. Vader Jan voetbalde als linksbuiten in het eerste van Heerenveen, de club waar hij nu het vrouwenteam traint. Moeder Hannie heeft gekorfbald en is fysiotherapeut. Haar tweelingzusjes Marieke en Jolien (15) doen aan turnen, dansen en hockey. In het Friese Tijnje leerde Suzanne al jong schaatsen, op een bevroren sloot rond het ouderlijk huis.

Ze probeerde tennis, deed aan turnen en kunstschaatsen, maar de liefde voor het hardrijden op ijs bleek het grootst. Al vanaf haar twaalfde combineert ze het langebaanwerk met shorttracken. Op haar zestiende ging ze, als lid van Jong Oranje, op kamers wonen in Heerenveen. Moeder had er wel wat hartzeer van, maar Suzanne was de 18 kilometer lange fietstochten van Tijnje naar Thialf beu.

Schulting is overtuigd van haar kwaliteiten en geniet van alle aandacht die ze als topsporter krijgt. Ze bewaart de verhalen die over haar verschijnen en stapt goed verzorgd een fotoshoot in. Bovenal zit ze vol ambitie. Hoewel iedereen haar graag vergelijkt met Jorien ter Mors, die vier jaar lang shorttrack combineerde met langebaan, aast Schulting vooral op internationaal succes als shorttrackster.

De keuze voor het NK shorttrack in plaats van dat uitje naar een vol Thialf was dan ook snel gemaakt. Schulting had een titel op te halen. En ze wilde zich optimaal prepareren voor het EK shorttrack van komend weekeinde in Turijn. Wat verder weg liggen nog grotere doelen als shorttrackster: het WK in Ahoy (10-12 maart) en volgend jaar natuurlijk de Spelen in Zuid-Korea.

"Om daar een medaille te winnen, zal ze dames moeten verslaan die ieder 200 tot 300 internationale races in de benen hebben", zegt bondscoach Jeroen Otter. "Die achterstand haalt Suzanne nooit meer in. Tot de Spelen hebben we bij het shorttracken nog acht wereldbekers, twee EK's, één WK en twee NK's. Die moet ze optimaal benutten."

Meerijden is niet meer voldoende, het gaat nu om winnen. Otter: "Dat moet je leren. Dus heb ik gezegd: begin maar eens bij het NK. Kijk hoe het is als je de grote favoriet bent. Ben je daar tegen bestand?" Ja dat is ze, deze middag in Amsterdam. Met haar eerste seniorentitel op zak stapt ze vandaag op het vliegtuig naar Turijn. Schulting: "Ik wil terugkomen met een Europese titel."

undefined

Hoogerwerf verrassende kampioen

Bij de mannen ging de nationale titel niet naar topfavoriet Sjinkie Knegt en ook zijn grootste rivaal Daan Breeuwsma won geen goud. Nederlands kampioen werd gisteren de 21-jarige Dylan Hoogerwerf, ook lid van de nationale shorttrackselectie.

Daar kreeg hij de bijnaam 'Churandy', naar de atleet Martina. "Omdat ik aardig kan sprinten en meestal ook blij ben. Van stress heb ik niet veel last, alleen als ik voor school iets moet afmaken."

Knegt viel in de finale van de 1000 meter en werd in de superfinale (3000 meter) dwarsgezeten door Dennis Visser. Hij eindigde als derde in het klassement. Breeuwsma moest genoegen nemen met zilver, omdat hij onderuit ging in de superfinale. Hoogerwerf bleef wel overeind. "Ik zat op het juiste moment op de juiste plek."

undefined