Strafschop verstoort debuut van Drommel

FC Twente 2 Ajax 2

Als tijdens FC Twente-Ajax de bal richting het doel van de thuisclub zeilt, is keeper Joël Drommel niet de enige Drommel die in actie komt. "Op de tribune beweegt m'n vader bij elke voorzet mee", vertelt de pas 18-jarige goalie die zaterdag een gedenkwaardig debuut beleefde in de eredivisie. "M'n hele familie was er, ze zijn allemaal erg trots op me."

Zie hem daar staan, in de catacomben van de Grolsch Veste. Een ventje nog, omringd door verslaggevers die hij keurig met u aanspreekt. Een tikkeltje bedeesd doet hij zijn verhaal. Verdwenen zijn de branie en bravoure waarmee hij zich presenteerde aan het Twentse publiek dat de youngster vanaf seconde één in de harten sloot. Elke ingreep, hoe onbeduidend ook, kon rekenen op vocale ondersteuning van de supporters die zich weer eens ouderwets manifesteerden. Vergeten was het ongenoegen dat de nadagen van luchtkasteelheer Joop Munsterman grauw kleurde. Nu er eindelijk op vele fronten ingegrepen is, maken ook de fans een frisse, gretige herstart. Je waant je zelfs even een jaar of vier, vijf terug in de tijd, toen duels als deze beslissend waren in de race om de landstitel.

Dit soort wedstrijden moet Drommel voor ogen hebben gehad toen hij nog maar vier jaar geleden besloot om zich volledig te wijden aan het keepersvak. "Ik was veldspeler bij de C1 van Almere toen daar de keeper werd weggestuurd. Was er nog maar één doelman over. Dat leek me een goed moment om op maandagen de keeperstraining te gaan volgen. Daar bleek ik talent voor te hebben. Later kwam ik via IJsselmeervogels bij Jong Twente terecht. Toen ik hoorde dat daar de stekker werd uitgetrokken, heb ik wel even getwijfeld. Nu ben ik blij dat ik gebleven ben."

Hij heeft het niet van een vreemde. Vader Piet-Jan was eind jaren zeventig een imposante, flamboyante verschijning onder de lat in de regio Zandvoort die lak had aan spitsen en kappers. Hij schopte het zelfs tot in het betaalde voetbal, zei het kortstondig bij het bescheiden Telstar. Drommel: "Misschien heeft een van u mijn vader weleens zien keepen, hij had veel talent, een slepende polsblessure heeft hem parten gespeeld."

Via zoon Joël is de droom van de familie Drommel toch uitgekomen, en een arme is het geenszins. Met een paar puike reddingen verhinderde de jongeling lange tijd dat Ajax terugkwam in de wedstrijd die via goals van Felipe Gutiérrez en uitblinker Hakim Ziyech (penalty) de kant van de tukkers op was gekanteld. Maar nadat invaller Viktor Fischer fraai de 2-1 had aangetekend in de 65ste minuut was er bijna geen houden meer aan. Met de minuut vloeiden de krachten weg uit de prille lichamen van spelers als Peet Bijen, Michael Olaitan en Bruno Uvini. Verre van gevestigde namen in de eredivisie, maar wel kenmerkend voor de nieuwe start die onder interim-coach René Hake in het post-Schreuder-tijdperk is gemaakt. Zelfs voor de lang verguisde Jerson Cabral was weer plek in het elftal, maar hij kreeg in de slotfase ook het ene been niet meer voor het andere.

Een Ajax in goeden doen had de drie punten alsnog meegenomen uit Enschede, nu moest er een dubieuze penalty aan te pas komen om al te smadelijk puntenverlies te voorkomen. Breekijzer Yaya Sanogo was al aan het vallen toen hij op het laatste moment nog een zetje kreeg van Drommel. Omdat Twente eerder ook al een makkelijk verkregen strafschop had geïncasseerd, wees Van Boekel bijna gretig naar de stip. "Hij kon 'm geven'', klonk het even eerlijk als schuldbewust uit de mond van Drommel die op z'n Cillessens geen verweer had op de inzet van Nemanja Gudelj. Waarmee Drommels droomdebuut werd afgewaardeerd tot bovenmodaal. Drommel zelf zat er niet zo mee. "Niet slecht toch, voor iemand die pas vier jaar keept?"

undefined