Stagiair Tibbe verbouwde mijn klaslokaal, die is bij de Ikea beter op zijn plek

Annette is een deeltijder, een zij-instromer, die bij ons haar eindstage komt doen. Ze switchte van carrière en heeft bewust heeft gekozen voor het onderwijs. En dat vind ik mooi.

Terwijl Annette de vragen die mijn lieve leerlingen op haar afvuren - ze willen natuurlijk alles van haar weten - beantwoordt, moet ik denken aan al die stagiair(e)s die de afgelopen jaren de revue zijn gepasseerd.

Ik heb ze in allerlei soorten en maten gehad: van Instagram-meisjes die tijdens de instructie spelling aan me vroegen of het woord wenkbrauw met een 'au' of 'ou' moest worden geschreven, tot eigenwijze en organisatorisch incompetente studenten die half dronken op hun stage verschenen. Nou, dan ben je bij juf Naomi aan het verkeerde adres.

Gelukkig zaten er ook pareltjes tussen, waarvan er eentje nu mijn collega is. Pareltjes moet je namelijk houden.

Feestnummers

Wanneer ik Nic aan juf Annette hoor vragen wat haar lievelingsfeest is, moet ik opeens denken aan stagiair Tibbe. Dat was me er eentje. Die leerde destijds mijn groep 3 enigszins dubbelzinnige feestnummers aan, deed niks met de goedbedoelde - want hé, meer mannen voor de klas - feedback die ik hem gaf en presteerde het zelfs om zonder enig overleg mijn klaslokaal een complete metamorfose te geven.

Na een klein half jaar wekelijks in discussie met een 19-jarige was ik er behoorlijk klaar mee en beëindigde ik onze samenwerking met de mededeling dat het onderwijs niks voor hem zou zijn. Ik zou mijn lat wat stagiair(e)s betreft onmiddellijk verhogen. Kwaliteit voor de klas, dát werd mijn nieuwe credo.

En dat credo hanteer ik nog steeds, ook nu het lerarentekort nijpend is en de werkdruk hoog. Je kunt niet zomaar jan en allemaal voor de klas zetten en daardoor de kwaliteit niet meer waarborgen.

Op de camping

Als leerkracht vind ik het mijn taak om studenten zo goed mogelijk te begeleiden en kritisch naar hun handelen te kijken. Want zij gaan wel onze kinderen onderwijzen. En dat betekent dat ik passie wil zien. Motivatie. Zelfreflectie. Een drive om te leren, bij te leren - ook ik leer elke dag bij - en vooral een groot hart voor de zaak te hebben.

Er is meer nodig dan 'ik vind het zo leuk om met kinderen te werken', want dan kun je net zo goed in het animatieteam van de camping aan de slag. Dus wie bij mij stage komt lopen, wordt dus danig op de proef gesteld. En daar is niks mis mee.

Wat Tibbe trouwens nu doet? De laatste keer spotte ik hem in een bekend Zweeds woonwarenhuis waar hij klanten adviseerde. En met zijn herinrichtingskills zit hij daar veel beter op zijn plek.

Naomi Smits schrijft over het wel en wee van haar groep 3. Lees hier haar eerdere columns.