Slow movin' in Amerika's groenste stad

Waarom zou je überhaupt naar Portland gaan? Een Space Needle of Golden Gate Bridge vind je hier niet. En een stad die zichzelf promoot met de slogan 'Keep Portland weird', daar moet iets mee aan de hand zijn, toch? 'Portland is a kinda laidback town', schrijft de Lonely Planet. Nogal ontspannen; dat drukt het zacht uit. Als de ober met hipsterbaard mij de eerste ochtend in het populaire ontbijtcafé Mother's bedankt met een welgemeend "I dig ya, pal!", moet ik even peinzen over wat hij daar nu precies mee bedoelde ('Ik zie je helemaal zitten, vent.' Zoiets). En Lady Liberty kan dan wel aan de oostkust staan pronken, hier in Portland is het daklozen en hippies - het verschil is niet altijd duidelijk - wel toegestaan om in de parken te overnachten.

Even later sta ik foto's te maken vanaf de Burnside Bridge over de Willamette River die de stad in tweeën snijdt. Komt een zwerver mij vragen wat voor camera ik gebruik. Een Canon 70D, mompel ik wat beduusd. "Die maakt geweldige foto's!" exclameert hij, waarop hij me vriendelijk een fijne dag wenst en mij met mijn mond vol tanden achterlaat.

Deze eerste dag ben ik instinctief wel een beetje op zoek naar klassieke 'wauw!'-momenten - die er, in toeristische zin, niet echt zijn. Ik heb tijd nodig om in de sfeer te komen en te verdwijnen in de straten. Portland moet je degusteren, het is geen fastfood, merk ik al snel.

Na een bezoek aan de prachtige Chinese tuin loop ik door het Waterfront District. Dat lijkt een beetje de hippiebuurt te zijn, met tattoo-shops, vintage winkeltjes en een ouderwetse peepshow in bijna elk straatblok. Later verneem ik dat er ook een 'vegan strip club' in de stad bestaat; kwestie van met de tijd meegaan.

Ik ben midden in een hittegolf in Oregon aangekomen. Het toeval wil dat Amerika vandaag ook 'National Donut Day' viert en op geen kilocalorietje wordt gelet. Bij Swankeny & 2nd Street staan mensen tot om de hoek in de rij bij een van de beroemdste bakkerijen van Amerika: Voodoo Donut. Als ik na twintig minuten aanschuiven eindelijk aan de beurt ben, zoek ik op een enorm menubord naar het meest exotische zoete gebakje en ga, Portlands weirdness indachtig, voor een donut met karamelglazuur en gebakken spek. De smaakbeleving is 'eenmalig'.

De overige wijken van downtown zijn minder nonchalant: het resultaat van decennia zorgvuldige stadsplanning en -vernieuwing. Langs alle straten en avenues staan grote bomen en het centrum is autoluw, met tientallen kilometers aan fietspaden. Trams en bussen brengen je vanuit Pioneer Courthouse Square, het centrale plein, overal naartoe. In het Pearl District in het noorden van de stad worden pakhuizen geconverteerd tot appartementen en wordt er gebouwd dat het een lieve lust is. Dit is ook de wijk waar enkele van de innovatiefste bierbrouwerijen van Amerika gevestigd zijn.

Wie Portland zegt, zegt gastronomie, wijn en vooral 'craft beer'. Portland heeft een zestigtal ambachtelijke bierbrouwerijen, wat de stad de bijnaam 'Beervana' opleverde. De 'craft beer movement' begon in de zeventiger jaren nadat president Jimmy Carter de wet die thuisbrouwen verbood - een reliek uit de tijd van de drooglegging - bij decreet had opgeheven. De vooruitziende broers Mike en Brian McMenamin waren de eersten die een kans roken en ze investeerden in enkele pubs en microbrouwerijen. Andere ondernemers volgden in hun kielzog.

Ik schrijf mij in voor een 'beer crawl', een begeleide kroegentocht in groep, maar dan per fiets. Onze gids, een student met lange manen (maar zonder hipsterbaard), vertelt onderweg wetenswaardigheden over de stad en over de brouwerijen die we aandoen. Ik kom erachter dat fietsen een ideale manier is om het leed van de hitte wat te verzachten. Rijdend maak ik tenminste nog een beetje wind voor mezelf.

De volgende dag spring ik op de leenfiets van het hotel en verken ik andere delen van de stad. De hitte lokt me naar de waterkant. Langs de Riverwalk brengen Portlanders de dag door in de schaduw onder de bomen. Ik fiets heen en weer over enkele van de markante bruggen om foto's van Portlands skyline te maken. De indrukwekkende Steel Bridge herinnert aan een verleden waarin dit een belangrijke haven was voor de houtexport, vandaar weer die andere bijnaam: Stump Town.

Ik besluit ijle hoogten op te zoeken: Washington Park, een van de groene longen van de stad. De hoop dat hier koeler is, blijkt vergeefs. Het is half vier en een thermometer bij de ingang van de dierentuin geeft nog steeds 34 graden aan. Ik neem een kijkje in de indrukwekkende Rose Test Garden (bron van een andere bijnaam, City of Roses) en bezoek weer een schitterende tuin, dit keer een Japanse. Dan houd ik het niet meer uit en besluit om in het bos te gaan hiken. Want Portland ziet zichzelf ook een beetje als de outdoor-hoofdstad van het westen. Dus duik ik tussen de bomen en volg de gemarkeerde '4T-trail' die me door enkele groene oases voert, waaronder een echt wild stadsbos.

Na een pittige klim geef ik mijzelf een klopje op de schouder als ik drijfnat Council Crest Park bereik, waar ik het grandioze uitzicht over de stad voldaan in me opneem. In de verte glinsteren vier met sneeuw bedekte vulkanen in de late middagzon, waaronder Mount Hood, de 'huisberg' van Portland. Ik raak aan de babbel met een racefietser die in de schaduw van een boom zit uit te rusten. "You come all the way from Holland? Just to hike in the heat?" Dat gaat er bij hem niet in. Weirder dan dit kan het niet worden. Maar, hé: dit is Portland. Houden zo.

undefined

Naar en in Portland

Icelandair (www.icelandair.com) vliegt tot eind oktober 3x per week van Schiphol via Reykjavik naar Portland (vanaf euro 750), tot 10 januari 1x per week. Op IJsland kun je een gratis stopover van maximaal een week inlassen. Portland is een uitstekende uitvalsbasis voor rondreizen in het westen van Amerika: rustige luchthaven, korte douaneformaliteiten.

Naast de biertoer is er ook een wijnproeverij-excursie langs enkele van de urban wineries van Portland, bijv. met Wildwood Adventures (www.wildwoodtours.com). Wijnmakers produceren er met druiven uit Oregon heerlijke wijnen, waaronder uitstekende pinot noir.

Niet overslaan: Powell's City of Books: verlies jezelf tussen anderhalf miljoen boeken in de 1500 afdelingen, drie hoog! Aerial Tram: kabelbaan (www.gobytram.com) naar de campus van Oregon Health & Science University boven op de heuvel. Prachtig uitzicht.

Mis vooral de Saturday Market niet. Vintage stalletjes, eettentjes, arts & crafts en veel kleurrijke straatmuzikanten. Bij de kade aan het einde van SW Ash Street.

undefined