Schouten / Sprekend Elizabeth

Ik zag er eerlijk gezegd een beetje tegenop omdat een film over Idi Amin onvermijdelijk vreselijke wreedheden met zich meebrengt waar ik niet goed tegen kan, maar het viel mee. Er wordt wel wat gemarteld en we zien een paar verminkte lijken maar verder wordt er meer gesuggereerd dan getoond. Wel moest ik bij het beeld van de dictator, dat zo goed heet te lijken, almaar denken aan Forest Whitaker in een heel andere film, ‘The Crying Game’, waar hij een lieve Engelse soldaat speelt die door de IRA wordt gevangen genomen en voortijdig aan z’n eind komt. Ook Idi Amin was een voormalig soldaat in het Britse leger, wat mijn associatie allicht bevorderde. Ik neem aan dat Helen Mirren in ‘The Queen’, die ik nog niet heb gezien, ook prachtig speelt. Toch heeft iedereen het er vooral over hoe verbluffend ze op de echte Elizabeth de Tweede lijkt. En dat is ook wat ik in de talloze onvermijdelijke fragmentjes op tv zie: een lookalike. In een Nederlandse reactie op de Oscar-uitreiking hoorde ik dat wij daar in ons land niet aan doen: acteurs worden niet gecast op hun gelijkenis maar op hun talent om een rol te spelen. Zo lijkt Fedja van Huet geenszins op prins Friso die hij speelt en Roef Ragas nauwelijks op Prins Willem Alexander. Het klonk een beetje alsof zo’n fysieke gelijkenis eigenlijk kinderachtig is, eerder een nadeel dan een voordeel omdat het maar zou afleiden van de acteerprestaties. Toch vond ik het prima dat in de televisieserie ‘Wilhelmina’ Anne-Will Blankers sprekend op de vorstin leek en stel je voor dat Hitler in ‘Der Untergang’ vertolkt werd door een blonde acteur zonder snorretje. Het heeft er natuurlijk mee te maken hoe goed je iemand al vóór de film kent. Of die Schotse dokter in ‘The last King of Scotland’ ook op zijn voorbeeld lijkt zal me eerlijk gezegd worst wezen, ik heb geen flauw idee wie de man in werkelijkheid was. Mocht iemand het in zijn hoofd halen een film naar mijn leven te maken (stiekem hoop ik daar wel eens op, en nu dus niet zo stiekem meer) dan zal het de meeste kijkers ook weinig uitmaken wie de rol van Rob Schouten speelt, maar mijn dochters zullen vinden dat ik helemaal niet lijk of juist wel. Intussen vraag ik me af hoe de koningin van Engeland zich zal voelen nu ze zichzelf verwaardigd heeft Helen Mirren voor de lunch uit te nodigen. Zal ze zichzelf eerst even goed in de spiegel opnemen alvorens haar dubbelgangster onder ogen te komen? Ik stel me voor dat ze zal denken, maar ik heb daar toch helemaal geen wratje, waar hebben de mensen het toch over? Pas geleden trof ik mijzelf als achtergrondpersonage in een roman van een bevriende schrijver aan en ja, ik leek er heus op, de schrijver had sommige dingen raak neergezet, maar het voornaamste wat ik dacht was: maar ik stotter toch helemaal niet! Voor iedereen lijkt het me een voordeel dat de acteur ook iets wegheeft van de bekende die hij speelt, behalve voor de bekende zelf die als enige zeker weet: en toch klopt er iets niet.